69. (54.) Adversus Simoniacos.

1. Mundi turba turbulenta,

error et divisio,
Haeresis Simoniana,

zelus et ambitio
In lamentum nos compellunt

stili sub officio.

2. Exarentur ergo cuncta
strictim a principio,

Ex quo summae sedis praesul
sancto doctus spiritu

Scelestorum probra coepit
emendare liquido.

8. Cuius vox erat ut patris

corrigentis filios;
Ut apostoli vox erat

mitis ad Corinthios,
Sic se mitem exhibebat

erga coepiscopos:

4. Scitis, fratres, vos pastorum
suscepisse regimen,

Hinc vos decet ut doctores
primum recte vivere,

Obsecrare, increpare,
postmodum arguere,

5. Non elatos, non inflatos,
non ex vino turgidos,

Non in veste pretiosa,
sed virtute fulgidos,

Sine causa non laedentes,
castos atque sobrios.

6. Sint in promptu gesta patrum
sintque sancti canones,
Cibis vestris recreentur
debiles ac pauperes,
Orphanorum mater plorans
ante vos non clamitet.

7. Cedant equi phalerati,
cedant caeci rabulae,

Cedant canes venatores
ac mimorum fabulae

Et accipitres rapaces
nec non aves garrulae.

8. Ad haec Simonis leprosam

exsecrate haeresim

Sacerdotum simul atque

scelus adulterii,
Laicorum dominatus
cedat ab ecclesiis.

9. Ex quo Simon contra Petrum
turrim struxit magiae,

Inde cecidit percussus
angulari lapide,

Contra cuius ictum plane
nihil est durabile.

10. Ecce, papae gloriosi

monita Gregorii,
Ecce, verba summae sedis,

praesulis catholici,
Quibus irruunt in eum

cives Babylonici.

11. Hincque Caesaris exarsit

ira in ecclesia,
Inde tumuit in eum

praesulum superbia,
Sacerdotum, populorum

surgit insolentia.

12. Quorum rex est alter Christus,
alter est Leviathan,

Ille vitae, iste mortis
regnat super agmina,

Ergo quorum quis sit victor,
nemo sanus ambigit.

13. Resipiscant inde cuncti
et ad corda redeant,
Qui non pure, non sincere,

sed mente malevola
Sacerdotem populorum
rodunt atque lacerant.

14. Illi vero, quos cibavit

fides apostolica,
Solidentur et fundentur

Petri petra solida,
Ut post pugnam consequantur

pleniter victoriam.