78 CONCORDIEN.

Et quamvis patronum non lateat, hisce postremis tempo- ribus, ad providendum spirituali fidelium curae S. C. G. in- clinasse magis ad dismembrationem, quam ad vicariorum de- legationem ; nihilominus sustinet , id evenisse quoties dos paroecialis pro nova ecclesia in promptu erat. At in themate tam longe abesse ut congruae pro quatuor parochis praesto sint, ut nec ea, quae existit, sufficiens sit.

Unde non modo necessariam, sed imo damnosam esse dis- membrationem ; et hoc ex eo etiam scatere , quod in prae- sentiarum , praeter parochum , plures sint sacerdotes, qui quamvis pro suo cuiusque pago deputati peculiariter s in t , tamen ad universum populum sunt missi , omnesque fideles ad eas indistincte recurrendi ius habent. Quam parochialis administrationis rationem, praesertim quoad sacramentales confessiones, et commendabilem et utilem esse.

Quin ad constituendas novas paroeciarum congruas con- fugium haberi possit ad decimas. Has enim decimas mediocre quid esse plane evinci ex facto, quod Gubernium quotannis parochiale S. Martini beneficium 500 libellis auget.

Porro si ex de Luca disc. 12 De Deam. num. 5 et 8 aequum semper declaratur decimas in dismembratione matrici ecclesiae relinqui, ne antiqua ecclesia damnum patiatur; in speciali casu, quando ecclesiae matricis reditus non sufficiunt nisi ad convenientem ipsius parochi substentationem * iuxta Tridentinum sess. 2 1 , cap. 4, non debet quidquam ex illis detrahi ad dotandum novum parochum.

Quod autem offertur a conterraneis Viti et Anduini, sar- tum tectumque non videri, nam ex oblationibus et syngra- phis privati crediti conflatum ut plurimum habetur.

Mox adductis accadere difficultates ex parte civilis ac prjr liticae auctoritatis ; quippe quia in civili lege valet princi- pium pluribus rebus iudicatis firmatum, quod scilicet status parochiae mutari multoque minus parochia dividi queat; tum cum duae communitates ab eodem parocho dependentes inter se non conveniunt. Legi vero civili legem tum com- munalem, tum provincialem chorum agere.