80 Acta Apostolicae Sedis Commentarium Officiale

Verum ut pars exempta alteri parti non exemptae communicet pri-

vilegium exemptionis, requiri tur ut exemptio a lege Tridentina quoad

matrimonii formam sit completa seu territorialis et personalis et non

personalis tantum, ut falso opinati sunt Garriere, de matr., n. 1190, et

Scherer in Manuali Ms eccl., t. 2, n. 209, legi Tridentinae denegantes vim

localem contra communem, quorum sententiam Wernez in supra cit. Voto,

n. 32, omnino reiicit. Sane id, praeter alia, deducitur ex declaratione S. U.

Inquisit. die 14 dec. 1859, quam iuvat hic exscribere: « Lex "Tridentina de

« clandestino matrimonio debet sane in unaquaque paroecia promulgar i ;

« sed facta semel promulgatione, eiusque observantia permanente , lex

« territorium afficit et adequate loquendo localem et personalem esse in

« confesso est apud omnes. Quatenus localis afficit terri torium eosque qui

« i b i matrimonio iungendi sunt, obligat: qua tenus vero personalis eos

« alligat qui domicilium vel quasi-domicil ium habentes in loco ubi Tri-

« dent inum decretum promulgatum est et viget, in altero ubi non viget

« contrahere vellent ». Pr ima pars postremae periodi, uti per se patet,

refertur ad venientes a loco exempto a lege Trident ina in locum non

exemptum et dicitur eos affici nisi ex speciali titulo excipiantur. Quare

Wernez, in [fine praecitati voti, sequentes sibi proponit quaest iones :

« Utrum incolae, tam masculi quam foeminae, alicuius parochiae, in qua

« cap. Tametsi Conc. Trid. non est promulgatum, t ranseuntes ad paro-

« chiam in qua dictum cap. Tametsi est promulgatum, ret inentes domi-

c i l i u m unde discesserunt, valide possint in ista nova parochia matri-

« monium contrahere : 1. sine ullo parocho et testibus, aut , 2. pro more

« vagorum, saltem coram parocho simplicis commorationis et testibus,

« aut 3. ad contrahendas valide nupt ias debeant necessario contrahere

« aut coram parocho proprii domicilii retenti vel saltem ab ipso dele-

« gato aut coram parocho veri domicilii vel quasi-domicili i acquisiti

« in parochia ad quam transierunt », dictas quaest iones dimittit respon-

dendo: « Negative ad pr imam et secundam; Affirmative ad ter t iam ».

Quin aliquid obstet doctrina allegata a vinculi defensore innixo

super auctoritate d a r i Vecchiotti in suis Inst., v. 3, § 106, circa finem

utpote in casu non applicabili. Hic auctor in tertio casu agit de iis

qui ex loco in quo lex non obligat, t ranseuntes contrahunt in loco in

quo pariter lex non obligat, et ita respondet : « In tertio casu matrimo-

n i u m validum est etiamsi neuter ibi domicilium acquisiverit : v. g. vir

« e t mulier sive catholici sive acatholici in Anglia domiciliati t r anseun t

« Balt imoram et ibi per neu t rum acquisito domicilio, clam cont rahunt :

« validum est connubium. Idem dicendum si al teruter tantum sit e loco

« in quo lex prorsus non obligat, v. gr. si Bal t imoram t ranseuntes alter