80 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

A D N O T A T I O N E S

Agebatur hac in quaestione de montanis paroeciis dioecesis Montis

Regalis, in quibus pagi yel domus in agro disseminatae, procul a paroeciali

ecclesia distant. Accidit vero quandoque ut parochus sacrum Viaticum

aut Communionem ad infirmos in alpinis montibus degentes deferat.

Quid si bene valentes vel debiles, impediti quominus illo die ad eccle-

siam accedant, in aliquo oratorio, vel, eo deficiente, in honesto decentique

loco Communionem suscipere et confessionem peragere cupiant?

Nullum adest dubium pio horum desiderio satisfieri posse, si parocho

iter agenti, ut Viaticum vel sacram Communionem ad infirmos deferat,

aliquod oratorium occurrat, in quo Missa litari valeat: nam ad normam

can. 869 ibi Communio sumi potest ubi Missa celebrari licet.

Difficultas adesse potest si, deficiente oratorio, illam sibi ministrari

quis postulet in loco non sacro, etsi honesto et decenti, qualis esset, e. g.,

conclave alicuius domus instar oratorii decenter ornatum; vel quod ornari

possit si venia fiat ibi Missam litandi. Iamvero pio eiusmodi fidelium

desiderio consulit can. 822 § 4. Ibi enim edicitur: « Loci Ordinarius aut, si

« agatur de domo religionis exemptae, Superior maior, licentiam celebrandi

«extra ecclesiam et oratorium super petram sacram et decenti loco,

« numquam autem in cubiculo, concedere potest iusta tantum ac rationa-

« bili de causa, in aliquo extraordinario casu et per modum actus ». Quare

si in dictis paroeciarum Montis Regalis circumstantiis aut similibus,

loci Ordinarius sub clausulis in citato canone contentis licentiam celebrandi

Missam in aliquo conclavi concedere possit, et se concedere velle significet,

quamvis de facto Missae celebratio ob sacerdotis defectum non sequatur,

ibidem sacram Communionem distribui licitum erit.

Verum aliquando evenire potest ut parochus, urgente praefata necessi-

tate, et fidelium instante desiderio, loci Ordinarium in eiusmodi adiunctis

adire haud queat. Huic profecto incommodo visum est remedium afferre

ordinarium can. 199, § 1, quo statuitur: «Qui iurisdictionis potestatem

« habet ordinariam, potest eam alteri ex toto vel ex parte delegare, nisi

« aliud expresse iure caveatur». Ergo cum in casu delegatio non prohibea-

tur, et agatur de ordinaria potestate, utpote quae Ordinarii ipsius officio

a iure adnectitur, loci ordinarius eamdem facultatem parochis sub iisdem conditionibus delegare valebit.

Porro pro rei gravitate et ob arctos hmites quibus eadem potestas

vallatur, hanc Ordinarius delegare non debet nisi delegatus ea praestet

prudentia, ut delegata potestate non esse abusurum praevideri liceat.