80 TRANEN.

cumque hi universum clerum invitare posthabuissent. Inde irae et contentiones pene quotidianae ; quas ad ampütandas Archiepiscopus iudices delegavit, qui unum et alterum con- troversiae caput cognoscerent et définirent. Die 25 Augu- sti 1895 haec prodiit sententia :

I. Rectorem Ecclesiae non teneri exequi id quod Clerus exigit.

II . Consuetudinem a clero praetensam haud vigere. III. Multam indictam infirmari ; et clero onus imponitur

restituendi 12 libellas, quas indebite solvit rector Ecclesiae S. Mariae Lauretanae.

IV. Priorem Sodalitii bene se gerere tuendo ius suum, attentis praesentibus adiunctis.

V. Ad expensas damnari succumbentem, quas Cancella- rius Curiae Archiepiscopalis constituet.

Appellationem Clerus scriptis certe non interposuit, sed hodie contendit se verbis appellasse intra decendium ; sed quo tutius suis iuribus consulat petit restitutionem in inte- grum, si Emis Patribus non videatur appellatio admittenda ; et demum in merito quaestio est, an sustineatur relata sen- tentia iudicum delegatorum.

Interea, ab hac edita sententia, Archiepiscopus non sta- tim rem ad S. C. C. remisit, sed incubuit ad sedandas lites per viam concordiae et die 18 Feb. 1897, occasione Sacrae Visitationis, decretum edidit veluti possessorium, contrarium priori sententiae, ut nihil innovaretur, iuxta intentionem cleri, salvis dispositionibus S. Sedis.

Disceptatio Synoptica

IURA C L E R I . Cleri patronus in primis contendit appel- lationem iure initam esse et ci. Santi recitat sententiam (Tit. de appell, n. 18) aientis : « Iuxta ius commune suf- ficit si gravatus dicat se appellare a sententia definitiva, quia iniqua est. Imo iuxta Doctores si gravatus praesens sit in iudicio, sufficit si, audita sententia, pronunciet ver- bum appello vel provoco, appellatio valet >. Idem sentit