75. (2.) Oratio ad sanctam Mariam.

1. O regina reginarum,

Summum decus feminarum,
Mater virgo, Deo foeta,
Sacro flatu fecundata.

2. Rosa de spinis [ex]orta,
Iesse virga, maris stella,
Fons hortorum, Dei templum,
Laus iustorum, spes reorum.

3. Cor, quod te cupit laudare,
Nunquam potest desperare;
Tu praecellis, tu excellis,
Quidquid est humanae laudis.

4. In hac tua speciali
Domo libet confiteri,
Sed dum meas recognosco
Culpas, nimis erubesco.

5. Ego mox a matre natus
Arae tuae sum donatus,
In ecclesiae (tuae) cubili
Circa templa nati tui

6. Educatus et edoctus,
Incrassatus, impinguatus
Tam praedulci nutritura,
Ut est oculi pupilla.

7. Miser quid adultus egi?
Ingratus recalcitravi;
Per genus omne peccati
Foeda pronus frena dedi.

8. Et quid natus tuus fecit?
Pro te culpas meas texit,
''Ad honores me evexit,
Populo suo praefecit.''

9. Nec primaeva pubertate,
Nec in dura iuventute,
Nec in sera senectute
Mala mea cessavere.

10. Dices: "A me procul esto,
Tuas nugas non admitto;
Si meus, ut dicis, esses,
Talem te non exhiberes;

11. Vitiis, quae nimis odi,
Non deberes inquinari.
Hostem meum elegisti,
Cui te totum condonasti.

12. Illi semper oboedisti,
Illius velle fecisti ;
Illum roga, illum ora,
Illum clama, illum voca.

13. Iste iuvet atque regat,

Ut clientem te defendat."

O regina gloriosa,
Potens et imperiosa,

14. Pro amore nati tui

Haec verba proferre noli;
Recordare, pia, sancta,
Quid fecisti de Maria.

15. De illa dico Maria
Vocata Aegyptiaca,
Cuius vita scelerata
Turpis et dedecorosa.

16. Postquam mare, terras, urbes
Foedavit et regiones.
Tandem Ierosolymorum
Accessit ad diem festum.

17. Templum Dei intratura
Est divina vi repulsa;
Tandem est ad te conversa,
Et tu non es aversata,
Sed pro ea obses facta;
Sic intrare est permissa.

18. Hanc tu talem reddidisti,
Ut non possent comparari
Eius meritis nec ipsi
Inter eremitas primi.

19. Et Theophili memento,
Qui se manibus et scripto
Hosti tradidit antiquo.

20. Hoc comperto christiana
Plebs pro fratre gemebunda
Clamat te potentem esse
Sic astricto subvenire.

21. Ergo tua exoratus

Prece rex et natus tuus
Iubet dolo pactum frangi
Et libellum mortis reddi.

22. Has mundi per nationes
Facis miserationes ;
Mihi tuo, velis, nolis,
Claudes portam pietatis?

23. Noli iam dissimulare,
Propera, festina, surge
Et sine dilatione
Servi tui miserere.

24. Nunc dierum finis instat,
Mors crudelis adpropinquat ;
Morbi doloresque suam
Dicunt adesse magistram.

25. Contra quam nec scrobs nec
turris
Erit spes defensionis ;
Solus hunc non habet metum,
Qui se nescit esse reum.

26. At mihi, qui sceleratus
Sum et culpis oneratus,
Esset plane desperandum,
Ni adesses tu asylum.

27. Singularis advocata,
Dei genetrix, Maria,
Quae si natum depreceris,
Repulsam non patieris.

28. Ergo, bona, ergo, sancta,
Ergo, pietate plena,
Non me, quaeso, exhorrescas
Nec meas preces repellas.

29. Non sint meae culpae tanti,
Ut tu cesses misereri,
Venter, cui se infudit
Plenitudo pietatis.

30. Nefas est, ut ad suorum
Preces accescat servorum,
Quorum unus ego miser,
Ego foedus, ego piger.

31. Precor, mater, tuas plebes
Tutum protegas, gub emes.
Quamdiu in hac ingrata
Hospes perdurabo vita.

32. Sed in gravi die mortis
Esto adiuvatrix fortis,
Ne feras, ut inimicis
Sim risus ludibrialis.

33. Nec intrem inferni fores,
Donec Christo me praesentes ;
Tunc monstra, quia sum tuus
A nativitate servus.