Iurium parochialium 81

quod variis Summi Pontifices cum Beneficia haec conferrent,

saepe modificaveritit collationis formulas. Verum id nullum

habere valorem, aiunt Capellani; tum quia Praepositi haud

praebuerunt exactam officiorum notitiam Romanis Pontificibus

aliquod ex his beneficiis collaturis; tum quia in successivis col-

lationibus rediit formula ex Brevi fundationis deprompta. Ast si

Romani Pontifices derogare auctoritative voluissent fundationis

Brevi, ad suetum non rediissent formularium.

Neque officit Capellanis quod in resolutione S. C. C. dica-

tur, ipsos exercere debere curam dependenter a Praeposito ;

adiicitur enim iuxta ordinationem ; quia methodus et depen-

dentiae limites proponi ab Episcopo et approbari a S. C. C.

debent.

Adiiciendum est quod S. C. C. confirmaverit sententiam

primi et secundi gradus; easdem solum reformans quoad

Superiorem, qui normas constituere debet quibus moderaretur

iuris exercitium et dependentia ad quaestiones vitandas. Cae-

terum Bulla Alexandrina probe interpretata innuit curam ani-

marum, una cum Praeposito reciproce et equaliter ad Cura-

tos pertinet. Hinc plenae parochialitatis ius, quo canonice quis

adsistit matrimoniis, ex vi fundationis aeque ad Praepositum

et ad Coadiutores titulares pertinet. 1

Quibus praenotatis, propositum fuit enodandum

1 Haud raro evenit quod per antiquas institutiones cura animarum penes plures reperiatur, praecipue in Canonicorum Capitulis. Attamen S. C. Concilii legi Tridentinae inhaerendo, data occasione, praetulit esse apud unum tantum, quoties fundationis peculiares leges aperte non renuant. Et praxis huiusmodi aptius Ecclesiae institutioni respondet. Legimus enim in Cap. Sicut 21, quaest. 2: «Sicut in unaquaque Ecclesia unus presbyter esse debet, ita ipsa, quae sponsa vel uxor eius dicitur, non potest dividi in plures presbyteros, sed unum tantummodo habebit sacerdotem, qui eam caste et sincere regat». Neque obliviscendum quod ista ratione praecaveri possunt quaestiones quamplures quoad matrimo- niorum validitatem.

Acta, tom. XI, fase. CXXII. 6