82 EX S. G. CONCILII

que etiam de vi moveri quaestionem, sed tantum de coa- ctione morali illa agi quae a propinquis prudentibus de coe- tero in adolescentulam vitae imperitam et constanti volun- tate destitutam, ad familiae decus tuendum legitime adhiberi solet etc. ». Iamvero sedulo inquirendum est, observat ora- tor, quaenam sit moralis illa coactio quae legitime a pro- pinquis adhiberi possit , quaeque cum actu libero possit componi. Proprie loquendo, cum coactio vi vocabuli per se excludat libertatem, dici deberet nullam coactionem ab ipsis legitime in matrimoniis adhiberi posse ; at si per illam co- actionem moralem intelligi debet coactio improprie dicta, non excludens libertatem, tunc quaerit orator quid per istam coactionem impropriam intelligatur. Quod si per hanc co- actionem intelligatur, posse propinquos impedire, ne impe- rita puella coniugium ineat evidenter perniciosum, vel posse ipsos uti consiliis et persuasionibus, hoc concedit orator ; sed non admittit posse propinquos, postquam attentis pa- rentum consiliis, contrahens nolit matrimonium ab ipsis propositum inire, hoc matrimonium ut legem imponere et ad hoc impellere et cogere. Atqui ex dictis constat, prose- quitur advocatus, propinquos Margaritae suo iure suaque auctoritate abusos fuisse, praesertim vero Marchionissam, quae matrimonium non proposuit sed imposuit. Ergo, con- cludit patronus, patet infìrmandam esse in casu sententiam Curiae Parisiensis.

Animadversiones Defensoris Vinculi

Ex adverso Sacramenti vindex contendit non constare de nullitate matrimonii in casu. Et in primis adnotat do- ctrinam, quae tenet matrimonium ex metu initum de iure naturae vitiari, esse quidem communiorem et veriorem, non autem certam, prouti ait patronus ; imo esse prorsus fal- sam eiusdem assertionem, qui scribit disputare auctores an impedimentum metus sit iuris naturalis tantum vel etiam iuris positivi ecclesiastici, quia Theologi et Canonistae omnes