84 Concursus àd praebendam theologalem

vam post meridiem, cum iam praefixus terminus praeterlapsus esset, se sistit non in Curia, sed in domo Cancellarii, in qua concursui nomen dari non poterat.

2. Quia Ioannes contra Constitutionem Gregorii XV, Su- premae 5 novembris 1622, quae mandat unicum extrahi thema, bis acum fixit in libro ut thesim seligeret discutiendam. Cognito enim prima vice difficile thema sibi esse tractandum, rursus ipsi permissum est acum figere, atque ita thesim faciliorem sortiri.

3. Quia in conciuncula haud recte interpretatus est textum Evangelii stans super illam imperavit febri et dimisit illam, quem textum omnes referunt ad potestatem D. N. I. C. in sanandis infirmitatibus. Ioannes vero demonstrandum suscepit, infirmitates nedum utiles, sed necessarias christianis esse. Quod contrarium est citatae Constitutioni.

4. Quia Capituli suffragium non pro meritis Ioannis sed pro gratia et ambitu latum est. Profecto ante concursum qui- dam dixit iam statutum esse cui praebenda esset conferenda; tempore concursus, prandia et conventus habiti sunt quibus interfuerunt canonici, ut consulerent qua ratione Ioannes certo eligi possit ; nec defuerunt qui munera et donaria acceptarent. Adeo ut apertissima res sit, capitulares non ex conscientia, sed studio partis suffragium tulisse. Hoc vero votum Episco- pum secutum fuisse, ita ut dicendum Capitulum in casu votum habuisse deliberativum.

Rogatus Episcopus ut super expositis suam ederet sen- tentiam, simulque doceret, an Ioannes, tempore utili, concur- sui nomen dedisset, et quomodo bis sortem tentasset ad the- sim concinnandam, quam sua oratione evolvere et tractare debebat, respondit: « Cancellarium asserere lucente adhuc die Ioannem apud ipsum comparuisse et inscribi petiisse ; petitio- nem tamen non statim sed post solis occasum in scriptis reda-

ctam fuisse, eo quod visus non fuit essentialis defectus. Nihil irregularitatis deprehendi in eo quod Ioannes bis in librum acum fixerit, bisque librum aperuerit; hoc enim fuit in ante-