84 MELEVITANA

ptis exaratam in qua, denegata prorsus existentia sponsa- lium, puellae aversio erga Salvatorem ostenditur.

Disceptatio Synoptica.

DEFENSIO SPONSI. Qui partes agit Salvatoris Attard post- quam ex iure civili et canonico sponsalium naturam ab ini- tio revocaverit, memorat sponsalia inter eos contractus indu- bitanter adnumerari, qui nudo perficiuntur consensu. Quo- circa satis esse refert contrahentium consensum exterius quo- modocumque apparere absque ulla peculiari solemnitate et conceptione verborum. Verum ad testium depositiones per- pendendas progrediens, sibi plura praesto esse autumat, qui- bus mutua futuri matrimonii promissio in themate compro- betur. Recolit Georgiani Tabone a Mariae Ellul matre au- divisse : Salvatorem esse sponsum Mariae ; et ab ipsa Maria : fugere velle domum paternam ; ex quo enim illum diligo, pati nequeo, diem transire quin eum videam. Quare testis concludebat, quod iidem ad invicem sese amabant, et age- bant ut sponsi; ex quibus postremis verbis, orator mutuae promissionis exteriorem manifestationem deducit. Idipsum fere erui posse affirmat ex depositione Rosariae Bartolo, Mariae amitae, quae retulit, Salvatorem Attard domum Ma- riae frequenter adire. Pater vero Mariae, si Vincentium Bar- tolo et Clementem Attard audias, fassus est filiam suam esse sponsam, et sponsalia contraxisse cum Salvatore, quae etiam ipsa Maria testi Antoniae Mangion dixisse fertur. His autem minime contradicere adnotat patronus, testes ab ad- versaria adductos, qui futuri matrimonii promissionem haud denegantes, dumtaxat de nuptiarum dilatione locuti fuerunt.

Ex relatis itaque arguit sponsalium contractus existen- tiam. Nam, inquit, passim a testibus asseritur Mariam esse sponsam Salvatoris, quae iuxta modum loquendi incolarum Melevitanae insulae important mutuam matrimonii promis- sionem. Promissionem autem non modo verbis, sed factis de- ducere putat, cum plura de nimia familiaritate inter Mariam