GRATIANOPOLITANA 85

Disceptatio Synoptica

DEFENSIO EPISCOPI. Episcopus suam agendi rationem de- fendit referens usque ab initio factorum historiam, quae iam relata sunt in facti specie, enixe exorans S. C. C. ut defi- nire vellet per suam auctoritatem hanc quaestionem, quae causav.it agitationes et scandala in Dioecesi, et causabit donec finem accipiat per sententiam Emorum Iudicum.

DEFENSIO PAROCHI. E X adverso patronus a parocho Gi- roud constitutus, postquam factorum seriem enarraverit, advertit modo quaestionem esse de iustitia poenarum, per duo decreta suo clienti inflictarum.

Prius decretum, notat Orator, parocho Giroud vitupera- tionem infligit, uti calumniae reo in fratrem, hocque vulgatur per transmissionem archipresbyteris et superioribus eccle- siarum ea sub ratione quod uti scandalum a Giroud accu- sationibus et allegationibus publice allatum fuerit, ita publica reparatio esse debeat. Sed, animadvertit patronus, huiusmodi poenas publicae reprobationis et infamiae non solum extra ius esse, verum et ecclesiasticarum poenarum rationi con- trarias esse, cum scandalum adiiciat scandalo et auctoritatem rectoris ecclesiae in fideles evertat. Sed cum de poena certe agatur, poenale iudicium omnino praecedere debuisset. Ve- rum ab expositis patet, nullam iudicii formam nec speciem quidem adfuisse.

Defuit primo loco citatio rei. Accusatus enim invitatus, ut ad dioecesanum tribunal veniret, nulla citationis iuridica forma servata, sed per epistolam, vocationis obiecto non designato. Vocatur ad hoc tantum, ut conclusiones sibi fa- ventes, relationis procuratoris curiae, probe sustineat. Vo- cationi Parochus paret seque sistit ne suspicatus quidem de crimine agi. Incipit ergo defectus tum formae tum substan- tiae ab ipso iudicii limine, cum nulla citatio fuerit, nec ipsa rei praesentia eius defectum sanat cum ad aliud quam ad poenale iudicium vocatus sit. Can. 2 et 4, Cap. 3, qu. 9 Clem. 2f de sent. et reiudic. Vantius de nullitate ex defectu