86 MELEVITANA

(1) Adest quaestio haec Vol. XX, 370.

sequi debeat, proindeque sponsalium obligationem nunquam admitti, nisi ea invictissime demonstretur, ceu eruitur ex quamplurimis S. C. C. resolutionibus, ac nuperrime ex Bel- limen. 20 Augusti 1887 (1) ad tradita per Coscium De spon- sal. vot. VI num. 63.

Si enim adurget, actor plene comprobare debet actionem suam, eo vehementius id est exigendum in probanda sponsa- lium existentia, quae maximum libertati vulnus inferunt, ita ut iudex, ceu firmat Rota in Ventimilien. Sponsal. 9 Feb. 1756 « in quocumque minimo dubietatis contractu pro om- nimoda exclusione sponsalium pronunciare debet, praesertim quando actio non in syngrapha* sed in depositione testium unice fundatur. »

Invictissimam porro huiusmodi demonstrationem duo, subdit, cumulative complecti debere : idest seriam delibera- tamque promissionem et congruam invicem repromissionem. Atqui ex productis adversae partis testibus non modo nihil concludi pro sponsalium existentia, sed contrarium revinci affirmat. Siquidem non modo vage de auditu loqui, sed pror- sus esse singulares et non contestes, imo certa scientia ca- rentes, de vera promissione et repromissione nihil testari ostendit. Sane primo loco Rosaria Bartolo solummodo loqui- tur de quadam familiaritate et naturali benevolentia, quae etiam cum hospitibus et inquilinis adhiberi solet. Reapse in obiectis verbis, concipio quod ci ta tus . . . . destinatur mihi a caelo, nonnisi simplicem propensionem, et ad summum aliquod desiderium et velleitatem exprimi, producta Dec. VII penes Coscium aliisque S. Rotae decisionibus "curavit demon- strare, adductis ipsius testis verbis : haud mihi loquutus est de matrimonio. Multa porro tractantur, quae non conclu- duntur.

Altera quae sequitur testis, nempe Angela Sammut ma- trimoniorum mediatrix, utpote talis suspicioni obnoxia esse videtur, quippe quae secuto matrimonio largam pecuniae