88 VENETEN.

parochi s. Aloysii Lorienti, et s. Nicolai Meldensis, ac duo moniales Augustinianae, quas inter post separationem plures annos commoravit.

Constat insuper ex uniformi testium fide, Aloysiam val- de dilexisse parentes, ac patrem praesertim, qui, licet au- sterus, quadam tamen benevolentia magnaque auctoritate sua, filiae animum sibi magis devincere valuit, quam mater, querula ac levioris indolis femina. Imo Aloysia adeo dilige- bat parentes, ut quamvis ab illis coacta fuisset ad nuben- dum homini inviso, et quandoque cum eis quereretur aiens eos esse causam magni cruciatus, suos tamen angores eos saepenumero celavit, ne eos nimirum affligeret, ceu loqui- tur mater ; iisdemque gravi morbo correptis filiali sollicitu- dine adstitit veteris iniuriae prorsus oblita.

Ac demum observat orator, Aloysiam ita parentes vene- ratam fuisse, ut eisdem omnino subiecta permanserit; quod aperte fatetur mater.

Nec refert aliquos testari eam fuisse natura vivacem, mini meque pavidam. Iidem enim testes pariter fatentur eam nihilominus ad obsequendum fuisse coactam. Quippe vivax minimeque pavida resti t i t , flevit , plura tentavi t , ne inviso viro nuberjt, at parentum animum flectere non valuit. Siquidem ii, iuxta patronum, hoc matrimonium abso- lute volebant ; quod ostendere nititur in 2. orationis capite.

Id sane testatur iudex Ayrault, vidua Ouzille, et ma- tertera Besné, sed vel clarius explicat Elias Lahalle.

Sane familia Laurent dives quidem, sed non illustris erat; vicissim familia Prêtot pingui censu utique non ditabatur , at paterfamilias Pretot illustri munere fungebatur, Alius au- tem Ernestus, qui Brestiae substitutum Procuratoris Impe- rialis agebat, honorabili et multae spei munere fruebatur; et patris opera ad altiores gradus dignitatis et fortunae ascen- dere poterat, uti observat monialis Lahalle.

Hoc itaque matrimonium proderat Aloysiae parentibus, qui divites cum essent honoris emolumenta quaerebant. Sed et proderat familiae Prêtot, quae prae oculis habebat pin-