88 MELEVITANA

sed refert patris indignationem, veluti ingratum per media- tricem fuisset oblatum negotium. Quae omnia congruere de- ducit cum ipsius patris verbis, qui significavit se propositio- nem de nuptiis reiecturum, quia filia non vult eum. Cui re- iectioni Salvatorem assentiri visus est, nam testis Carmelus Mifsud, tertio loco interrogatus, deponit alias ipsum habuisse feminas, referens verba matris, duae aut tres puellae eum praestolantur. Hisce testibus notabilem circumstantiam orator adiungit, videlicet consuetudinem adesse in Dioecesi melevi- tana, ut sponsalia tunc demum reapse inita fuisse retinean- tur, quando adsit annuii traditio et receptio, quae vocari solet subharratio. De hac substantiali formalitate pro adstruenda existentia sponsalium testatur Episcopus, et canonistae con- firmant praesertim Schmalzgruebur Ius. Eccl. univ. lib. IV, n. 56 - ibi « si consuetudo loci sit, ut annuii traditio signi- ficet sponsalia, « censebitur enim facta iuxta loci consuetu- dinem. > Item docet Reiffenstuel Lib. IV, tit. I, num. 57 retinuitque S. Congregatio in Reatina Matrimonii 7 Mar- tii 1885. Confirmandam porro esse sententiam melevitanae Curiae edisserit, non modo propter ea quae produxit Episco- pus in ulteriori sua informatione, sed etiam quia est con- formis aliis resolutionibus, quas in eadem Dioecesi pro ex- clusione S. C. C. emanavit. Inter ceteras, producta facti specie iurisque principiis, refert Melevitanam sponsalium diei 18 Aprilis 1863, ubi concurrentibus gravioribus circum- stantiis ad dubium: An sententia Curiae episcopalis sit con- firmanda vel infirmanda in casu, pro sententia confirmanda responsum fuit.

Quibus enucleans propositum fuit diluendum

Dubium An sententia, Curiae melevitanae diei 2 Iunii 1890 sit

confirmanda, vel infirmanda in casu. RESOLUTIO. Sacra C. Concilii re cognita sub die 30 Maii

1.891, censuit respondere: Sententiam esse confirmandam et amplius.