86. Hymnus de alipali cognitione hominum et rerum.

1. Signasti [tn] lumen vultus
Super nos sancti (tui), Domine,
Sanctus fiat de te cultus,
Hoc sit in omni homine,
Qui ommittit [hoc], est stultus
Stans in obscuro flumine.

2. Nam tu caveque memento
Et te scias quod es cinis,
Non evades velamento,
Tuus erit certe finis,
Sepeliris monumento
Et recedes tu a spinis.

3. Cum Deo qui non seminat
Cum Deoque non colligit,
Dispergit ; hic intellegat,
Quod fecit, ipse perdidit,
Sciat, quod gessit, pereat,
Si Deo non adhaeserit.

4. Saum finem nemo novit
Et vel sit dignus praemio,
Quod munus ipse meruit,
An erit hic in odio ;
Beatus vir, qui meminit
Submittere se Domino.

5. Quid tu doles, si recedis
Iam de praesenti saeculo,
Corde tu laetari velis,
Recedis ab obsequio,
Datur tibi locus felix,
Lactaberis in gaudio.

6. Cuncta de terra veniunt
Et in terram revertuntur,
Mundana namque defluunt
Et in vanumque labuntur,
Caelestia non desinunt,
His beati qui reguntur.

7. Non satiatur spiritus
Neque anima terrenis,
Est enim his divinitus
Facta anima in caelis.
Ad caelum eius reditus,
In quo locus eius felix.

8. Quis cogitans decipitur,
Eins fallit cogitatus.
Et occupatur, moritur,
Multis curis innodatus,
Per solum Deum noscitur,
Ubi erit collocatus.

9. Unusquisque sit paratus
Actans bene sua facta
Altissimo sit[que] gratus
Non per verba, sed per acta,
Ne, cum Deus sit iratus,
Ei anima sit rapta.