VENETEN. 89

gue Aloysiae patrimonium; et idcirco puellae animum non attendebat : sed eius patrimonium inhiabat, ceu fidem faciunt vidua Ouzille et Iudex Ayrault.

In tertio orationis capite ostendit patronus , in primis Aloysiam animum habuisse ab Ernesto prorsus alienum; nec sine causa, nam ait ipsa Aloysia: ego quum essem iuvenis non amabam dominum Prêtot -, quia magistratum nolebam. At aliud forte etiam suberat motivum ; cum monialis La- halle asserat, quod Aloysiae innotuerit, dominum Prêtot fo- visse amicitiam cum alia femina ante matrimonium suum a qua filium susceperat.

Nihilominus parentes metu incusso, ac illata coactione in id adlaborasse, ut filiam ad has nuptias conducerent. At- que in primis haec habet ipsa actrix: pater meus , tenax propositi vir, dixit mihi velli omnino hoc matrimonium ; quod si renuerent, e domo sua me eiiceret, ut monasterium peterem. aut irem quo mihi placeret. Dicebat mihi etiam pa- te r : me publicam amittere extinctionem, si dominus Prê- tot me derelinquere^ et maximum ex hoc imminere dede- cus domui nostrae ; ita ut nemo me in uxorem amplius du- ceret. Frequenter moralem, non physicam, passa sum coa- ctionem a patre et matre mea; qui per quatuor menses co- nati sunt suadere mihi hoc matrimonium.

Mater Antonia fatetur coactionem adhibitam ab utroque coniuge, nempe a patre et matre perdurasse usque ad matri- monium. Ego, ait mater, quotidie de scandalo certe nascitu- ro loquebar, quatenus filia respueret matrimonium eiusmodi; quae aliquando tacebat, aliquando fortiter renuebat. Quoad minas vero prosecuta est mater: recordor me bis, aut ter minas graves fecisse filiae, nempe eam claudendi in Mona- sterio, quatenus dicto matrimonio oppositionem faceret. Sed filia sese opponebat dicens : se non posse amare dominum Prêtot. Quae omnia ab aliis testibus confirmantur.

His addit orator iudicem Ayrault, qui quamvis testis de auditu et fama, valde tamen sua auctoritate praestat, utpo- te quia intima consuetudine cum Aloysiae parentibus dein