90 CAPELLANIAE

res, ne excluderent Iosephum a redditibus capellaniae: reapse fuisse admissum, suscepto quoque officio administrandi bona rustica integrae capellaniae ex Rectorum consensu, quum Paro- chus, qui tum erat administrator, exularet, et adhuc exulet. Haec Ordinarius.

Repropositis itaque precibus in comitiis habitis die 21 Au? gusti 1869, S. G. respondere censuit: In praesenti rerum statu Sacerdotem (Iosephum) admittendum esse ad participationem ca- pellaniae prout ceteri loci Sacerdotes: quo vero ad administratio- nem capellaniae, partes utantur iuribus suis coram Eminentissimo Archiepiscopo.

Ex QUIETUS COLLIGES: I. Per professionem religiosam Regulares ius amittere ad

possidenda Beneficia Cleri saecularis, et ad ecclesiasticos eiusdem Cleri proventus percipiendos.

II. Id enim impedit non tantum paupertatis votum, quod vetat, quominus Regulares bona uti propria possideant (1); sed

(1) Expedit recolére particulam Con- stitutionis Clementis VIII. quae inci- pit Nullus omnino, edita die 20 Mar- tii 1601, pro reformatione Ordinis Ser- vitarum: in ëa quoad votum pauper- tatis haec declarantur in § % « Quod Tridentini Concilii Decreta de pau- pertatis voto custodiendo fidelius ob- serventur, praecipitur, ut nullus ex fratribus, etiamsi superior sit, bona immobilia vel mobilia, aut pecuniam, proventusve, usus, eleemosynas, sive ex concionibus, ex lectionibus aut pro Missis tam in propria ecclesia, quam ubicumque celebrandis, aliove ipsorum iusto labore et causa, et quocumque nomine acquisita (etiamsi subsidia consanguineorum, aut piorum largi- tiones fuerint) tamquam propria, aut etiam nomine conventus possidere pos- sit, sed ea omnia statim superiori tradantur et conventui incorporetur, atque cum ceteris illius bonis, reddi- tibus, pecuniis ac proventibus confun- dantur, quo communis inde victus et

vestitus omnibus suppeditari possit. Neque Superioribus, quicumque illi sint, ullo pacto liceat iisdem fratri- bus, aut eorum alicui, bona stabilia, etiam ad usumfructum vel usum, ad- ministrationem aut commendam, e- tiam depositi aut custodiae nomine concedere. Eorum vero, quae ad ne- cessitatem concessa erunt, nullus quid- quam possideat ut proprium, neque ut proprio utatur. Qui in praemisso- rum aliquo deliquerit, poenas nedum a Concilio Tridentino praescriptas, sed alias quoque multo graviores su- periorum arbitrio imponendas, incur- rat. Nulla quorumcumque superiorum dispensatio, nulla licentia, quantum ad bona mobilia vel immobilia fra- tres excusare possit, quominus culpae et poenae ab eiusdem concilii Decretis impositae et ipso fatto incurrendae, obnoxii sint; etiamsi Superiores as- severent, huiusmodi dispensationes aut licentias concedere posse, quibus in ea re fidem minime adhiberi volumus ».