85. De Paenitentia.

1. Quare non cessas vivere,
O miser homo, misere?
Cur moriendo vivitas
Et quare te non excitas
A somno mortis miserae?

Clamat ad te cotidie

Pius largitor veniae:
Sunamitis. revertere,
O miser[a], egredere
De Babylonis carcere.

Dum modo possibilitas
Adest et opportunitas,

Cur differs culpas plangere ?
Cur in obscaenis habitas,
Cur in sepulcro latitas

Perversae conscientiae ?
Cur iudicem non dubitas,
Cur te demulcet foeditas

Luxus et immunditiae?

2. Cur de te non deliberas
Et quare te non liberas,
Miser, a morte misera ?
Dum vivis, nunc accelera
Delere cito scelera

Nec paenitere differas,
Ne poerias mortis perferas
Illic, ubi est mors altera.

Dum tractas de iudicio
Finali vel supplicio,

Cur in te tanta caecitas?
In quo dormitat ratio,
Cur semper vacas otio?

Surge, ne poenas debitas
Cum damnatis sustineas
Et in infernum pereas,

Ubi nulla redemptio.