Capitulus 94

Quod in deo sunt virtutes contemplativae.

De contemplativis autem virtutibus dubium esse non potest quin deo maxime conveniant.

Si enim sapientia in cognitione altissimarum causarum consistit, secundum philosophum, in principio metaphysicae; ipse autem deus praecipue seipsum cognoscit, nec aliquid cognoscit nisi cognoscendo seipsum, ut probatum est, qui est omnium prima causa: manifestum est quod sibi potissime sapientia debet adscribi.

Unde iob 9-4: sapiens corde est: et Eccli. 1-1: omnis sapientia a domino deo est, et cum illo fuit semper. Philosophus etiam dicit, in principio metaphysicae, quod est divina possessio, non humana.

Item. Si scientia est rei cognitio per propriam causam; ipse autem omnium causarum et effectuum ordinem cognoscit, et per hoc singulorum proprias causas novit, ut supra ostensum est: manifestum est quod in ipso proprie scientia est:- non tamen quae sit per ratiocinationem causata, sicut scientia nostra ex demonstratione causatur. Unde I Reg. 2-3: deus scientiarum dominus est.

Adhuc. Si immaterialis cognitio aliquarum rerum absque discursu intellectus est; deus autem huiusmodi cognitionem de omnibus habet, ut supra ostensum est: est igitur in ipso intellectus.

Unde iob 12-13: ipse habet consilium et intelligentiam.

Hae etiam virtutes in deo sunt exemplares nostrarum, sicut perfectum imperfecti.