96 UTINEN.

Ulterius, prosequitur orator, constat, quindecim circiter post dies, Victorio morbo adhuc afflicto, Noemam, matris hortatu, Venetias migrasse: nec ante Sacillum rediisse, quam vir in suam patriam reverteretur. Id enim et illi testifi- cantur, qui migranti hospitium praebuerunt.

Denique eodem modo constare contendit advocatus, im- pudicum hominem numquam sibi deceptae uxoris animum reconciliare potuisse; immo numquam post reditum in pa- triam, Sacilli, ubi uxor vivebat, fuisse versatum. Hoc ora- tor confirmat epistola a parocho Ampetii Curiae Utinensi missa.

Hisce positis, quoniam, iuxta oratorem, suspicari non licet tunc coivisse coniuges cum, discordia inter illos ex- orta, disiunctis in oppidis commorabantur : hoc unum de- monstrandum superest dimidio illo mense non coivisse, quo Sacilli eamdem domum habuerunt. Sed orator quaestionem angustioribus terminis circumscribens notat pauca horae mo- menta , cum uxore, sine arbitris, Victorium, dimidio illo mense mansisse : tum quia noctem in matris cubiculo Noema peragere consueverat: tum quia die, ne ad iacentem virum accederet, propinqui, periculum edocti, vigilantissime cave- bant. Immo liquet Noemam ipsam, simul ac morbi, quo Victorius tentabatur, naturam cognovit, ne sola cum solo relinqueretur assidue curasse. Hoc advocatus comprobat ex testimoniis eorum, qui cum Noema convivebant.

Quare orator hoc tantum quaerit, an hisce horae mo- mentis, Victorio cum Noema coeunte, matrimonium con- summatum sit; quod cum primis ex adiunctis probare sat- agit. Siquidem illi qui morbo venereo correpti sunt , saepe saepius, fiorenti aetate coeundo impares evadunt: vel si co- eundo non impares omnino, ad rem veneream infirmi: quippe qui non sine aliquo labore, quod antea prompte perficiebant, perficere queant. At Victorii, pergit advocatus', venereus morbus non modo genitalia, sed totum corpus ita quidem enervarat, ut primis post nuptias diebus neque vesci perse , neque caput erigere valeret.