96. Super Salve regina.

1. Salre, mater miserorum,
Consolatrix peccatorum,
Quae caelos aperuisti,
Ad te nos animo tristi
Venimus collacrimantes,
Ut nos iuves.

2. Regina totius orbis,
Medicinam nostris morbis
Afferendo pietate
Nemo vera caritate
Te maior profecto fuit
Praeter Deum.

3. Misericordiae et salutis,
Demum cuiusque virtutis
Plena es, nobis ostendis
Telis ergo, ut intendis,
Miseris nobis favere,
Pia virgo.

4. Vita, salus et iuvamen
Nobis es atque tutamen
In dies atque in horas:
Nolis ergo ullas moras
Facere, cum moriemur,
Ad iuvandum.

5. Dulcedo, sapor et gustus,
Albedo, color venustus,
In te sunt atque resplendent,
Sed, quotnobismalapendent,
Nisi tu auxilieris,
Non te latet.

6. Spes firma es nostrae vitae,
Nunquam ergo nos omitte
In tui conspectu nati,
Eius tandem maiestati
Grata sint opera nostra
Te praesente.

7. Nostra cui sint dicenda
Errata, facta dolenda,
Pia virgo, nisi tibi,
Quisquis est conscius sibi,
Nullum adit tam audenter
Quam te matrem.

8. Salve ergo, mater nostra,
Nosque sic amare monstra,
Ut nos velis consolari,
Nam in terra nec in mari
Nihil est nobis iucundum
Te absente.

9. Ad quem vis, nostri clamores,
Planctus nostri et dolores
Dirigantur, si non audis?
Nisi tu, mater, exaudis,
Iam nos frustra laboramus
Ad salutem.

10. Te nos semper invocamus,
Ut discrimen evadamus,
Et non dees opitulaii,
Non debes ergo mirari,
Si antiquum nobis morem
Observamus.

11. Clamamus voce ploranti,
Ut velis illo infanti
Contra hostem opem ferre,
Damna, quae potest inferre,
Nobis sunt intoleranda,
Si non iuvas.

12. Exsules ob primam matrem
Nos oportet sicut patrem
Laborare cum sudore;
Utinam tanto errore
Caruissent primi illi
Genitores.

13. Filii sumus dolentes

Casum nostrum nec habentes,
Qui nos velit relevare;
Ad te ergo supplicare
Properamus, ut adoptes
Nos in tuos.

14. Evae sumus coheredes,

Quae nostras tam pulchras

sedes,
Quas in caelis habebamus.
Amisit, unde ploramus,
Et non est, qui consoletur.
Ni tu, virgo.

15. Ad quantas calamitates,
Damna, clades, paupertates
In hac valle sumus nati !
Nostrae est hereditati
Angi, pati et dolere
Die, noctu.

16. Te nos omnes aegrotantes
Per orbem atque palantes
Adimus atque precamur,
Ut, cum saepe moriamur,
Antiqua peste parentis
Tu nos sanes.

17. Suspiramus lacrimando
De peccato tam nefando.
Quod ingrati contra Deum
Nulla quasi apud eum
Movemur dilectione,
Ut praecepit.

18. Gementes luctu dolenti.
Labore, cura intenti
Ambulamus in deserto,
Mala nobis in aperto
Sunt futura, nisi iuves.
Alma mater.

19. Et quamquamsempervadamus,
Quo pergamus, ignoramus,
Tantae sunt nobis tenebrae,
Luctuosum et funebre
Est nobis tempus, quod adest
Hac in vita.

20. Flentes sumus cum maerore,
Quod seiuncti ab amore ;
Caritas non est in nobis,
Proximis viis improbis
Nitimur semper nocere
Contra legem.

21. In vanum saepe iuramus,
Quae sunt Dei, non curamus
Inimico suadente,
Te ergo nos dirigente
Missum faciamus morem
Tam scelestum.

22. Hac vita brevi et vana
Omnia, quae sunt profana,
Deberemus evitare,
Sabbata sanctificare
Legem Dei observando,
Ut mandavit.

23. Lacrimarum imbre fusi,
Fatemur, sumus abusi
In parentes et cognatos,
Sed tu, mater, fac nos gratos.
Ut in eos impleamus,
Quod tenemur.

24. Valle hac plena doloris
Deberemus cunctis horis
Pietatem exercere.
Sed manu, verbis nocere
Nos studemus occidendo
Multis modis.

25. Eia, etiam, benigna,

Non ignoras, quam maligna
Sunt nobis carnis momenta,
Illa sunt nostra tormenta,
Et in illis delectamur,
Unde dolor.

26. Ergo te valde oramus,
Ut, cum male nos vivamus
Aliena possidentes,
Simus satisfacientes,
Antequam nos moriamur,
Et contriti.

27. Advocata misericors,

Tu scis, quam vicina [sit] mors,
Suis telis est agressa,
Attamen non est defessa
Lingua nostra, ut producat
Falsum testem.

28. Nostra salus atque vita,
Nolis, moriamur ita,
Ut ad miseros vadamus
Neque, velis, cupiamus
Proximi nostri uxorem
Nec ancillam.

29. Illos etiam affectus,

Qui nostros augent defectus,
Non ignoras, mater pura;
Nostras ergo mentes cura,
Ne tanta concupiscamus
Aliena.

30. Tuos cantus, tuas voces
Petimus, ut nos revoces
Ad legem Dei servandam,
Aliter valde plorandam
Dubitamus diem illam
Tribunalis.

31. Misericordes debemus

Proximos, quos nos habemus,
Tamquam fratres amplexari,
Hoc agendo imitari
Nos possemus vitae morem
Iesu Christi.

32. Oculos tuos benignos

Si ad nos, quamvis indignos,
Aliqua vertebas hora,
Certo essent meliora
Ea, quae nos operamur
Hac in vita.

33. Ad te matrem lacrimando
Properamus, postulando,
Ut a morbis nos curemur.
Nam tuscis, quantum veremur,
Ne leprosi nos vadamus
Ad examen.

34. Nos maesti atque plorantes
Deo sumus supplicantes,
Ut pro nobis intercedas;
Scimus enim, si discedas.
Nos tristes atque turbatos
Permanere.

35. Converte oculos tuos,
Ut Iesus etiam suos
Matris more ad nos vertat,
Dubitamus, ne avertat,
Tam nefanda sunt errata,
Quac patramus.

36. Et ne unquam pereamus,
Sed secure incedamus,
Da nobis, qui nos conducat,
Da nobis, qui nos perducat
Ad aeternum illum locum
Paradisi.

37. Iesum petimus ductorem,
Tuum fructum, tuum florem,
Quem tu, virgo, germinasti,
Tu Iactasti, educasti,
Vera mater verum agnum
Dei vivi

38. Benedictum et laudatum,
Coruscans et dilatatum
Fuit lumen, quod portasti,
Tu nos illo relevasti,
Qui eramus titubantes
In tenebris.

39. Fructum , quem tu attulisti,
Quem tu, virgo genuisti,
Nolis nobis denegare;
Tuus est, tu potes dare,
Ut, qui sumus contristantes,
Collaetemur.

40. Ventris tui inviolati,
Incorrupti et sacrati.
Quantum fuit arca digna,
Patent nobis clara signa,
Cum sub illa clausus fuit
Verus Deus.

41. Tui ergo Iesu, mater,

Qui noster verus est pater,
Ostende vultum benignum
Nobis, hoc erit in signum,
Ut velit, ne condemnemur
In aeternum.

42. Nobis tu debes amorem.
Solamen, opem, dulcorem.
Cum sis vera mater nostra ;
Nobis ergo hic demonstra,
Qui ploramus cum lamentis
Casum nostrum.

43. Post tantas miseras curas
Nonne, virgo, tu procuras.
Ut laeti tandem vivamus?
Vivemus, si sapiamus
Te semper nos edocente
Ad salutem.

44. Hoc tempus nobis estmaestum,
Vanum, triste et molestum,
In convalle lacrimarum
Multo magis est amarum,
Quia scimus praeterisse
In peccatis.

45. Exilium et dolores,

Longas clades et labores
Passi sumus in hac vita,
Sed te iuvante finita
Erunt mala cuncta nostra
Moriendo.

46. Ostende, mater benigna,
Ubera tua tam digna,
Ostende, quem lactaverunt.
Hostes nostri iam fugerunt,
Scientes nos clippeatos,
Si videmus.

47. O quanta sumus perpessi,
Utque mortem iam defessi,
Virgo malerque, sperantes
Quamdiu sumus exsulantes,
Nil magis habemus boni,
Quam spem illam.

48. Clemens, pia, dulcis, pura,
Non ignoras, quanta cura
Indigemus ad salutem,
A visceribus in cutem
Cuncta sunt nobis aegrota,
Si non sanas.

49. O quis potest memorare
Tuum nobis salutare,
Quantum erat opportunum ?
Sine ipso importunum
Haberemus inimicum
Semper nostrum.

50. Pia fuit illa hora,
Qua tu Deo sine mora
Respondisti esse promptam,
Angelus invenit coraptam,
Non studio neque cura
Sed natura.

51. O inquam, virgo laudanda,
Quis potest, quaepraedicandae
Sunt de te, recte narrare?
Tibi dicimus: Laetare,
Quae portasti salvatorem
Vitae nostrae.

52. Dulcis, pura atque mitis,
Nonne tu es vera vitis
Vitae fructum afferendo?
Gabriel sic referendo
Te laudavit benedictam
Inter omnes.

53. Virgo vivens sine labe,
In te tamquam firma trabe
Mentes nostrae sustentantur,
Corda nostra te precantur,
Ut ne unquam patiaris
Nos desertos.

54. Maria iuste vocaris,

Nam tu, pulchra stella maris,
Totum orbem luminasti,
Genus nostrum decorasti
Afferendo nobis Deum
Incarnatum.

55. Amen dicat ille Deus ;
Mater, hic populus meus
Ascendat in paradisum,
Iste, quem in te confisum
Libens audis te precantem
Et laudantem.