98 EPISTOLA ENCYCLICA

tae leges ac decreta, et maxime Romanorum Pontificum sollici- tudo quotidiana, penes quos, beati Petri Apostolorum Principis in primatu successores, et ius et officium e>t docendi et confir- mandi fratres in fide. Quoniam vero , Apostolo monente , per philosophiam et inanem fallaciam (1) , Christifidelium mentes de- cipi solent, et fidei sinceritas in hominibus corrumpi, idcirco supremi Ecclesiae Pastores muneris sui perpetuo esse duxerunt etiam veri nominis scientiam totis viribus provehere, simulque singulari vigilantia providere, ut ad fidei catholicae normam ubi- que traderentur humanae disciplinae omnes, praesertim vero philosophia, a qua nimirum magna ex parte pendet ceterarum scientiarum recta ratio. Id ipsum et Nos inter cetera breviter monuimus, Venerabiles Fratres, cum primum Vos omnes per Lit- teras Encyclicas allocuti sumus; sed modo rei gravitate, et tem- porum conditione compellimur rursus Vobiscum agere de ineunda philosophicorum studiorum ratione, quae et bono fidei apte re- spondeat , et ipsi humanarum scientiarum dignitati sit con- sentanea.

Si quis in acerbitatem nostrorum temporum animum intendat, earumque rerum rationem, quae publice et privatim geruntur, cogitatione complectatur, is profecto comperiet, fecundam malo- rum causam, cum eorum quae premunt, tum eorum quae per- timescimus, in eo consistere, quod prava de divinis humanisque rebus scita, e scholis philosophorum iampridem profecta, in omnes civitatis ordines irrepserint, communi plurimorum suffragio recepta. Cum enim insitum homini natura sit, ut in agendo ra- tionem ducem sequatur, si quid intelligentia peccat, in id et voluntas facile labitur: atque ita contingit, ut pravitas opinio- num , quarum est in intelligentia sedes, in humanas actiones influat, easque pervertat. Ex adverso, si sana mens hominum fuerit, et solidis verisque principiis firmiter insistat, tum vero in publicum privatumque commodum plurima beneficia progi- gnit. - Equidem non tantam humanae philosophiae vim et au- ctoritatem tribuimus, ut cunctis omnino erroribus propulsandis, vel evellendis parem esse iudicemus: sicut enim, cum primum est religio christiana constituta, per admirabile fidei lumen non persuasibilibus humanae sapientiae verbis diffusum, sed in osten- sione spiritus et virtutis (2), orbi terrarum contigit ut primae- vae dignitati restitueretur; ita etiam in praesens ab omnipotenti

(1) Coloss. I I , 8. (2) Cor. I I , 4.