98 EPISTOLA ENCYCLICA

ligionis morumque christianorum depugnandum, ita nunc , quando auspicatissimae memoriae permovet animos recordatio , vobiscum libens coniungitur iustae communione laetitiae : habitâque dissimi- lium temporum ratione, hoc volumus, hoc agimus unice, confirmare in professione catholica multitudinem , pariterque conferre, quoad possumus, operam ad communia pericula propulsanda : quo ipso as- sequemur, ut a Nobis saluti publicae serviatur.

Ipsa testis est Hungaria, munus a Deo nullum posse vel ho- minibus singulis vel civitatibus dari maius quam ut eius beneficio et accipiant catholicam veritatem et acceptam cum perseverantia retineant. In eiusmodi munere per se maximo inest aliorum bono- rum cumulata complexio, quorum ope non solum homines singuli sempiternam in caelis felicitatem, sed civitatis ipsae magnitudinem veri nominis prosperitatemque adipisci queant. Quod cum princeps regum apostolicorum plane intellexisset, nihil a Deo consuevit vehe- mentius contendere, nihil in omni vita aut laboriosius curavit aut constantius egit, quam ut fidem catholicam toti regno inferret, ac stabilibus fundamentis vel ab initio constitueret. Igitur maturrime coepit inter romanos Pontifices et reges populumque Hungariae illa studiorum officiorumque vicissitudo , quam consequens aetas nulla sustulit. Statuit fundavitque Stephanus regnum : sed regium diadema non nisi a romano Pontifice accepit : consecratus auctori- tate pontificia rex est, sed regnum suum Apostolicae Sedi oblatum voluit ; Episcopales sedes non paucas munifice condidit, complura pie instituit, sed hisce meritis comitata vicissim est summa Apo- stolicae Sedis benignitas , et indulgentia multis in rebus omnino singularis. A fide, a pietate sua hausit rex sanctissimus consilii lumen, optimasque gubernandae reipublicae normas: neque alia re nisi assiduitate precandi fortitudinem animi adeptus est eam, qua vel nefarias perduellium coniurationes opprimerei, vel oblatos ho- stium impetus victor refutaret. - Ita, religione auspice, nata ci- vitas vestra : eademque custode et duce, non ad maturitatem so- lum, sed ad firmitudinem imperii gloriamque nominis pleno gradu pervenistis. Fidem a rege ac parente suo, velut haereditate acce- ptam, sancte inviolateque Hungaria servavit, idque vel in summis temporum difficultatibus, cum populos fini timos a materno Eccle- siae sinu perniciosus error abduxit. Pariter cum fide catholica ob- sequium et pietas erga Petri Sedem in rege Apostolico, in Episco- pis, in populo universo constans permansit: vicissimque romanorum Pontificum propensam in Húngaros voluntatem paternamque bene-