Sacra Congregatio Rituum 99

sanationem- obtinuit. Presbyteratum die 10 Aprilis anno 1819 accepit.

Tum sacris ministeriis totum se dedit, Hospitiorum « Tata Giovanni »

ac postea anno 1825 Apostolici S. Michaelis moderator electus fuit;

orphanotrophium S. Mariae in Aquiro, S. Gallae hospitium aliaque

coluit. A verbo Dei praedicando atque a sacris exomologesibus audiendis

numquam destitit, atque missionalibus expeditionibus hac illae, simul

cum Sanctis Vincentio Strambi, Gaspare dei Bufalo aliisque apostolicis

viris operam libenti animo navabat.

Praeclara haec facinora idem Pius VII perpendens, eum anno 1823

Socium et Provicarium Apostolici Vicarii apud Chiliensem ditionem ele-

git, ubi sacerdotalia quoque munia indefesse per aliquot menses exercuit,

quorum memoriam ibidem viget adhuc. Die 24 mensis Aprilis, anno 1827

Archiepiscopus Spoletanus a Leone XII fuit electus, et post quinquen-

nium ad Imolensem sedem translatus a Gregorio Papa XVI, qui eum

die 23 Decembris 1839 Cardinalem creavit, sed reservavit in pectore,

publicavit autem die 14 Decembris sequentis anni. In utraque dioecesi

insignia pastoralium munerum atque sanctitatis vitae specimina prae-

buit.

Gregorio Papa XVI die Io Iunii anno 1846 defuncto, post biduum

a Conclavis initio, die 16 eiusdem mensis Summus Pontifex creatus fuit,

universo plaudente orbe.

Mirifica sunt gesta, quae sive uti temporalis Princeps sive uti Sum-

mus Pontifex operatus est. In subditorum bonum, non modo ea quae

noviter in civili usu pro vitae commodis atque internationalibus officiis

totum per orbem communiter servabantur, fovit, sed etiam prudenter et

sapienter, salva iustitia salvisque Ecclesiae iuribus, rigorem in regimine

tempera vit.

Contra dominiorum S. Sedis invasores obstitit pro suo posse.

Anno Domini 1848, ab Urbe discessit, petiitque Caietam in regno

Neapolitano, sed Status Ecclesiae prope fines, « animorum ad

viam rectam reditum expectans ». Motibus sedatis ac pace obtenta, die

12 Aprilis 1850 ingenti populi laetitia exceptus, Romam rediit, ubi

mala iam e commotionibus exorta amovere studuit. Urbis magnificen-

tiam et splendorem curavit, litteras, scientias artesque fovit.

Qua animorum Summus Pastor, per duos ac triginta ferme annos,

primus, imo et solus qui annos Petri in Romana Sede superavit,

multa ac miranda prorsus gessit in tot tantisque rerum asperitatibus,

ita ut cum Paulo apte potuisset affirmare : <( Praeter illa, quae extrinse-