92. De Fortuna mundana.

1. Fortuna, si alluseris

In altum me tollendo,
Gressus meos direxeris
Adversa deprimendo,
Firme muniendo,

Sum Salomonis socius;

Si versipellis figeris

Furtim nec non latenter,

More consueto feceris
Deplumans me recenter,
Vulgo tunc patenter,
Videbor [compar] ocius.

Tenes regnum, honores,
Nobilitatis copiam,
Posttergas inopiam,

Pauperem de seatina
Trahis ferendo balteum,

Sceptrum de pruina,

Botri tui vina

Laute mihi propina,

Felix medicina,

Succurre nunc velocius.

2. Ut quid spina dorsi premis,

Paupertas cumula
Sensus, simul vires aemis

Cervice adgregata,

Sic coadunata

Motus vitales suffocas,
Abiectum cunctis populis

Tamquam vermem ostendis
Orbis totius oculis,

Arcum dire intendis,

Sic me deprehendis,
Mox vinctum abysso locas.
Prostibulo natas iungi
Patri egenti praecipis,
Formam, mores recipis,

Dormis sic contractus
Per cuncta mundi climata,

Heu, cui viget actus,
Ponderosus tactus,
Leges tuas nactus,
In nihil sum redactus,
Caelum contra me invocas.

3. Sother magne, mirabilis,

Votorum exauditor,
Super cunctos laudabilis,

Bonorum elargitor,

Vultus tui nitor

Cives supernos debriat,
Inaestimatum gaudium

Choris das angelorum,
Corda purges fidelium

Figura mundanorum,

Comites sanctorum
Pietas tua faciat.
Non aestimator meriti,
Sed verus veniae dator,
Vitae perennis sator

Valle nos lacrimosa
Degentes pie respice

Virtute gratiosa,

Ne ob criminosa

Caterva tenebrosa

Sede speciosa

Festine nos proiciat.