Sermo XIX .

Item, sermo fratris Bonaventurae editas in Monte Pessulano in die Nativitatis coram Universitate, in Claustro Fratrum, de mane.

Egredimini, filiae Sion, et videte regem Salomonem in diademate, quo coronavit eum mater sua in die desp onsatio nis eius et in die laetitiae cordis eius, Canticorum tertio .

Quoniam mentes nostrae tantae sunt tarditatis et pigritiae, ut vix possint assurgere ad meditandum aliquid divinum, aliquid spirituale; propterea Spiritus sanctus frequenter excitet nos et insinuat frequenter in sacra Scriptura; et in verbis his maxime excitat animas fidelium ad meditandum et considerandum venerandum et speculandum praesentem solemnitatem Nativitatis Domini Insinuat eam ut propinquam sive praesentem exspectantibus per spem, cum dicit: Egredimini, filiae Sion; ut excelsam venerantibus ner timorem, cum dicit: et videte regem Salomonem; ut praeclaram speculantibus per fidem, cum dicit: indiademate, quo coronavit eum mater sua; ut laetabundam sive iucundam desiderantibus per amorem, cum dicit: in die desponsationis eius et in die laetitiae cordis eius.

I Dicit ergo alloquendo animas devotas: Egredimini. Iste autem egressus non est nisi quaedam praeparatio digna Sed praeparatio est triplex, secundum quod triplex est operatio hierarchica. Est enim praeparatio purgativa, illuminativa, perfectiva sive consummativa. Secundum hoc est triplex egressus: a seruitute libidinis in libertatem amoris; Genesis duodecimo : Egredere de terra tua et de cognatione tua etc.

Ab opacitate caliginis in diffusionem luminis; Genesis vigesimo quarto: Deambulabat Isaac etc, egressus fuerat ad meditandum in agro.

A modicitate temporis in latitudinem sive in stabilitatem aeternitatis; Ezechielis decimo: Et egressa gloria Domini a limine templi et stetit super Cherubim etc.

II. Sequitur: et videte regem Salomonem, id est Christum natum, vere pacificum et amabilem. Videte, inquam, eum, regem supereminent is potentiae, cui debetis reverentiae profunditatem; Apocalypsis decimo nono : Habet in vestimento et in femore suo scriptum; Rex regum et Dominus dominantium.

Super fulgentis sapientiae, cui debetis intelligentiae perspicacitatem; Ieremiae vigesimo tertio: Regnabit rex et sapiens erit et faciet iudicium et iustitiam interra.

Superabundantis pacis et concordiae , cui debetis amicitiae intimitatem; Lucae primo: Regnabit in domo Iacob in aeternum, et regni eius non erit fi nis; et Isaiae nono: Pacis non erit finis.

III. Sequitur: in diademate, quo coronavit cum mater sua. Diadema illud non est nisi humanitas Christi. Sicut enim diadema circumcingitur capitibus regum, sic ipse Christus fuit circumdatas illa beatissima carne in ventre Virginis sacratissimae, quae circumgyravit illam carnem mundissimam, quando de purissimis et virgineis sanguinibus sive humoribus suis generatus est Christus operatione Spiritus sancti. Dicit autem signanter mater sua, quoniam Pater coronavit eum diademate regni aeterni, sed mater Virgo coronat diademate temporalis regni, scilicet carnis mortalis mundissimae et venerabilis. Quod quidem diadema maternum, hodie mundo ostensum per novam nativitatem in carne, fuit venustatis multiformis gratiae, scilicet donorum virtutum, beatitudinum; Sapientiae decimo octavo : Magnificentia tua in diademate capitis illius sculpta erat.

Venustatis deiformis sapientiae, scilicet unitae, acquisitae, infusae, gloriosae; Sapientiae quinto: Accipient regnum decoris et diadema speciei de manu Domini.

Venustatis singularis praeeminentiae, scilicet in caelo et in terra et in inferno ; Ecclesiastici undecimo: Multi tyranni sederunt in throno, apud regnum Iudaeorum, supple, et insuspicabilis portavit diadema.

IV. Sequitur: indie despo nsat ionis eius et i n die laetitiae cordis eius. Haec autem dies est dies desponsationis, Ecclesiae, et laetitiae cordis eius, scilicet gloriosae Virginis parientis, propter innovationem naturae, quia, cum alios dies fecerit solem gyrando super hemisphaerium, hunc diem fecit per gyrationem sui ipsius, qui est sol iustitiae ; secundi Esdrae octavo: Dies sanctificatus est Domino Deo nostro.

Propter infusionem gratiae, quia, cum dies ceteros fecerit mixtos amaritudine, hunc diem per totum mundum mellifluum fecit; Psalmus: Haec est dies, quam fecit Dominus, exsultemus et laetemur in ea.

Propter inchoationem gloriae, quia, cum alios dies fecerit laboriosos valde, hunc diem fecit quietum et amabilem et plenum caelico lacte et melle; Ioel ultimo: Indie illa stillabunt montes dulcedinem, et colles fluent lacte .