VARSAVIEN. SEU LUBLINEN. 105

agere. Ultimis mutuae cohabitationis momentis, res ad ex- tremum erant adductae, ita ut immanitas, crude Ii tas, inur- banitas et furor mariti cum tota vi eam opprimebant ; quin- imo die 21 decembris 1895 maritus inexpectatam omnino litem instituit, atque conabatur uxorem percutere ita ut ipsa plurimas effunderet lacrymas. Deinde vir coepit pu- gnis ipsae minari, atque asserebat se crudelissimo morali veneno ipsae infecturum, ac esse paratum eam de domo sua eiicere et omnia ad hoc necessaria remedia adhibiturum. Altera die similiter loquebatur de suo animo uxorem eliciendi

de domo sua; et coram cognatis, ex. g. coram G , haec minime negabat. Praeterea summa praeditus erat avarilia, ac proinde omnibus maxime necessariis rebus eam destitu- tam faciebat. Imo maritus erat filius degener, quia patrem suum, aetate provectum, dure et inepte fractabat : quo igitur pacto, quaerit actrix , fidere potuerim indoli hominis, qui scelus irreverentiae et contumeliae erga proprium patrem patrat, adeo ut pater ipse filium suum degenere m vocat ? His demum addit actrix, quod mater viri, vitam indecen- tissimam gerere assuefa, in adulterii crimine mergitur, il- ludque minime occultat, ita ut ratione eius scandalosissimi cum amasio agendi modi ad Praetorium vocata est.

Mulieris attestationibus concinunt alii testes. Ita mater conqueritur de miserrima conditione suae filiae, et praeter alia , haec genero scribit : « Solemnissime spopondisti bo- nam imo optimam uxoris tractationem : quanto hoc nos af- ficiat dolore, fere impossibile est verbis exprimere...; filia nostra amat te vehementer, ardentissime. Fere impossibile est credere, quod tandem post aliquod tempus ad comple- tam ruptionem inter vos deveniri possit , quae disiunctio fere morti pro Halina aequiparetur ».

Deinde orator recolit, quod si reapse vir reconciliatio- nem cum uxore sincere optasset, debuisset alimenta, in prima sententia statuta, uxori accurate exhibere. At hic, qui captandi gratia uxoris bona instaurari coniugale con- sortium semper enixus fuit, nedum alimenta denegavit, sed