Sermo XXII .

Item, sermo fratris Bonaventurae editas ad populum Lugduni, in Nativitate Domini.

Anima mea, benedic Dominum, quoniam liber avit Ierusalem, civitatem suam, a cunctis tribulationibus eius Dominus Deus noster. Confitemini Domino, filii Israel, quoniam ostendit maiestatem suam in gentem peccatricem, Tobiae decimo tertio .

Anima uniuscuiusque fidelis habet ex summa devotione mentis in hodierna celebritate benedicere Deum et confiteri Deo, ipsius magnalia extollendo sicut viri Israelitae et electi Ierosolymitae, per viginti quatuor considerationes spectantes ad hodiernae festivitatis meditationem, quae ex Evangelio noctis praeteritae summarie eliciuntur; et harum quatuor considerantur ex parte Dei Patris, quatuor ex parte Filii, quatuor ex parte Matris, quatuor ex parte Ioseph, quatuor ex parte pastorum, et quatuor ex parte Angelorum.

Nam ex parte Dei Patris Filium incarnari et nasci constituentis habemus considerare et benedicere mirificam liberalitatem, quam habuit in Filium mittendo; laudabilem fidelitatem, quae debito tempore Patris implevit promissa; ineffabilem caritatem, quoniam, nobis compassus, sic placuit subvenire; aeternam bonitatem, quam sic nobis innotescere voluit.

Ex parte Filii venientis habemus considerare et benedicere admirabilem dignationis benignitatem, imitandae obedientiae paternae promptitudinem, inexcogitatae clementiae circa nos pietatem, compassivam ipsius paupertatem, humilitatem et asperitatem.

Ex parte Matris parientis habemus considerare et benedicere intemeratam virginitatem, gloriosam fecunditatem, pariendi modum singularem, partus felicis gratiositatem felicem et gaudium.

Ex parte Joseph invenimus considerandam et benedicendam reverentiae profunditatem, iustitiae copiositatem, obsequii sedulitatem, caritatis indefectibilitatem.

Ex parte pastorum habemus considerare et benedicere sanctam simplicitatem, devotam iucunditatem, laudandam sollicitudinem, prosperam fidem et devotionem.

Ex parte Angelorum considerare habemus et benedicere claritatis perfusivam magnitudinem, familiaritatis novam mansuetudinem, praedicationis studiositatem, novae laudis pulcritudinem et sublimitatem.

In his omnibus anima nostra habet hodie benedicere Deum.

Liberavit autem civitatem suam hodierna die, ostendendo maiestatem suam in gentem p eccatric em, non solum Filium nasci faciendo, sed etiam diem nativitatis et horam et tempus suis mirabilibus decorando et adornando. Mirabilia autem ostensa genti peccatrici in Christi nativitate sunt ista, secundum historias varias . Primo, stella quaedam praefulgida apparuit in aere in partibus orientis, in qua videbatur forma pueri pulcherrimi, et crux in eius capite splendebat et pendebat, ut ostenderet, quod ille nascebatur, qui mundum sua doctrina et vita et morte irradiare veniebat.

Secundo, Romae de Capitolio in media die, videntibus imperatore et Sibylla, circulus aureus apparuit iuxta solem et in medio virgo pulcherrima, puerum gestans, ut ostenderetur, quod ille qui nascebatur, monarcha erat orbis et splendorem paternae gloriae et figuram ipsius substantiae se demonstrare veniebat. In eius signum prudens imperator, hoc videns, thura puero viso obtulit et deus de cetero vocari recusavit.

Tertio, Romae templum pacis corruit, quod cum aedificatum esset, et quaereretur a daemonibus, quantum duraret; responsum est, donec virgo pareret; in signum, quod ille nascebatur, qui aedificia et officia Vanitatis destructurus erat.

Quarto, Romae feris olei erupit largiter et usque in Tyberim fluxit diu, ut ostenderetur, quod fons pietatis et misericordiae nascebatur.

Quinto, in nocte nativitatis vineaeEngaddi, quae faciunt balsamum, floruerunt, fronduerunt et liquorem portabant, ut ostenderetur, quod ille nascebatur, qui mundum spiritualiter florere et frondere et fructum facere faceret et suo odore totum mundum alliceret.

Sexto, numerus ad triginta millia hominum est occisus imperatori rebellium, ut ostenderetur, quod ille nascebatur, qui totum mundum suae fidei subiugaret et rebelles sibi in inferno perderet.

Septimo, omnes sodomitae mortui sunt, masculi et feminae per totum mundum, sicut dicit Hieronymus super illud Psalmi: Lux orta est iusto, ut ostenderetur, quod ille nascebatur, qui naturam reformare venerat et castitatem promovere

Octavo, animal brutum in Iudaea locutum fuerat et duo boves, ut daret intelligi, quod ille nascebatur, qui bestiales faceret rationales

Nono, omnia idola Aegypti corruerunt, Virgine partum edente, secundum quod Ieremias hoc signum dederat Aegyptiis, quando ivit ad eos, ut daret intelligi, quod ille nascebatur, qui erat verus Deus et solus adorandus cum Patre et Spiritu sancto.

Decimo, Parvulo nato et in praesepio reclinata, statim bos et asinus genu flexerunt et ipsum, quasi ratione vigerent, adoraverunt , ut darent intelligi, quod ille nascebatur, qui utrumque populum, Iudaicum scilicet et gentilem, ad sui cultum vocaret.

Undecimo, totus mundus gaudebat pace et descriptus fuit , ut ostenderetur, quod ille nascebatur, qui pacem universalem amaret et promoveret et electos suos in aeternitate ascriberet.

Duodecimo, in oriente tres soles apparuerunt, qui paulatim in unum corpus solare redacti fuerunt, per quod ostendebatur, quod per Christi nativitatem trini et unius Dei notitia orbi imminebat, vel quod Divinitas et anima et caro in unam personam convenerant.

Super omnibus his anima nostra habet benedicere Deum et venerari, quoniam liberavit nos et maiestatem suam per tanta mirabilia ostendit, in nos, gentem peccatricem.

Natus est autem Dominus Iesus annis decursis a constitutione mundi quinque millibus centum nonaginta novem, a constitutione sive conditione Urbis septingentis quinquaginta tribus, olympiade tunc centesima nonagesima quarta, quadragesimo secundo anno imperii Octaviani Augusti, Herodis Ascalonitae tunc regnantis in Iudaea anno trigesimo nono regni eius, octavo Kalendas Ianuarii, praeside Syriae Cyrino.