VARSAVIEN. SEU LUBLINEN. 105

prio patri suo adeo nefas et degener filius extitit ? Dene- gatio, seu potius non suppeditatio alimentorum in meam ac filii nostri sustentationem, lege etiam civili in separa- tione cauta, nonne est documentum, maritum nullo tene- riore affectu me prosequi ? Quidne igitur, culpa mihi im- putanda est, quia ope brachii iudiciorum civilium non ex- torquebam id, quod ut recte iudicium Archiepiscopale in tertio motivo notat : maritus ante omnia curare debuisset, si serio ad vitam coniugalem restituendam contenderet Ì »

Dein Halina innuit, separationem ad tempus indetermi- natum necessariam omnino esse tum, praeter alia, ad con- sulendum christianae educationi unici filii, tum ad impe- diendum ne vir omnibus suis bonis potiatur, eamque absque ullis mediis relinquat. Et subdit : « In hac tristissima sorte unica solatio, unicus finis meus est religiosa, proba et ho- nesta educatio filii. Iamvero nec cogitare valeo, quod si mihi separatio indefinita denegetur, filius impúber noster in tam sordida peste morali, in qua maritus cum matre sua versatur, educandus est ».

Archiepiscopus vero in suis litteris advertit : « Motiva, quibus Halina ducebatur in innovanda instantia, quaeque iudicium meum iusta agnovit haec sunt : defectus amoris et honestatis erga uxorem ex parte rei conventi, qui nec op- probriorum et conviciorum, quibus triennalem vitam com- munem uxori molestissimam reddidit, veniam petiit. Nec ipse vel per amicos et notos sibi haec condonari, confe- ctumque maritale restitui serio curavit. Imo in defensione enuntiata, dum instantia secundo proponebatur , declaravit se paratum esse assentiri ut separatio ad aliquot annos pro- trahere tur ex mutuo consensu, non ex culpa ipsius ; id vero effatus est , non ut placabiliorem sibi reddat uxorem , sed quia iuxta leges civiles separatio ad tempus determinatum, etsi longissimum, decreta, omnia iura marito reservat quum ad bona etiam uxoris propria administranda, tum ad pro- lem educandam. Quod posterius Halina nullatenus admit- tere potest, ut nempe impúber filius suus in tam sordida