io8 Ex S. Congregatione Concilii

probata fuit sine matura deliberatione et dumtaxat a maiori

Capituli parte, dum e contra cum ipsa singulis canonicis

seorsim sumptis sit damnosa, necessarius erat consensus sin-

gulorum interesse habentium. Cfr. Santi (Prael. iur. can.,

lib. 3, tit. ii, n. y). Omni in hypothesi, ait advocatus, haec

conventio uti temporanea seu obligans tantum illos qui con-

vento adhaeserunt, spectari potest; quia beneficiorum posses-

sores suis successoribus facto pròprio praeiudicare nequeunt.

Neque subdit Capituli patronus, invocari potest approba-

tio data transactioni a. 1861 ab Episcopo Benaglia. Nam

ipse vel id egit tamquam S. C. delegatus, vel potestate utens

ordinaria. Si primum admittitur, ratificado facta iuridico va-

lore est destituta, tum quia ipse approbando primam con-

ventionem, iam uti delegatus cessaverat, et conventio ita fir-

mata amplius retractari nequibat, tum quia elapso iam anno

ab accepta delegatione, ista potestas iam desierat iuxta

cap. 26, tit. 29 de offic, et potest, iud. deleg. Vel admittitur

secundum, et eadem fluit conclusio; nam, cum transactio

speciem alienationis contineat, requirebatur beneplacitum Apo-

stolicum, quod in casu defuit.

Si itaque, concludit advocatus, motiva adducta ab hodierno

Episcopo in sua praeliminari relatione non sustinentur, et

idem decretum in vigorem revocans transactionem a. 1861

super ipsis fundatum corruat necesse est. Idque eo fortius

quia transactio est Capitulo damnosa, uti elucescit ex dispa-

ritate, quae intercedit inter reditus singulorum canonicorum

et reditum Archipresbyteri.

Deinde patronus probare nititur, decretum Episcopi Lau-

densis diei 13 Febr. 1904 neque sustineri quoad secundam

partem, utpote iustitiae non consonum. Sane actualis Archi-

presbyter libere decretum a. 1860 accepto habuerat, quin

imo institerat ut illud instauraretur. Decretum praeterea diei

i Apr. 1896 non adhuc erat revocatum, et statuta capitu-

laria non difformia quoad obventionum divisionem ab hoc