Sermo XXVIII .

Dominus de Sinai venit et de Seir ortus est nobis. Apparuit de monte Pharan, et cum eo Sanctorum millia, Deuteronomii trigesimo tertio .

Quoniam statim sequitur: Qui appropinquant pedibus eius accipient de doctrina illius. Et appropinquant pedibus eius etc, per fidem mysterii incarnationis, per propositum vitae imitationis, per gemitum devotae orationis; ideo, ut possimus de d octrina eius accipere, per haec tria appropinquantes, rogemus in principio Dominum etc.

Sanctus Moyses, primus scriptor et doctor sacrae Scripturae, in omnibus verbis suis oculum habens ad Filii Dei incarnationem, in fine verborum suorum ante mortem suam sub verbis metaphoricis propriissime eam descripsit quantum ad omnem tem poris circumstantiam, dicens: Dominus de Sinai venit etc. Nam descripsit eam, in quantum est primo

Lege praefigurata, cum dicit: Dominus de Sinai venit. Sinai enim ibi interpretatur mandatum; consignificat enim Legem illam, quae data fuit in monte illo, et tempus Legis.

Secundo descripsit eam, in quantum est tempore Prophetarum praenuntiata, cum subdit: et de Seir ortus est nobis. Seir enim interpretatur pilosus vel caper et significat Prophetas, quorum eximius Elias fuit, vir pilosus et zona pellicea accinctus renibus; iste enim erat habitus prophetalis.

Tertio descripsit eam, in quantum est tempore legis gratiae exhibita et manifestata, cum addit: Apparuit de monte Pharan, et cum eo Sanctorum millia.. Pharan enim interpretatur frugifer, quia quidquid temporibus retroactis floruerat vel fronduerat, totum tempore legis gratiae ortum est et exhibitum.

Descripsit etiam eam quantum ad omnem conditionem venientis, cum dicit: Dominus de Sinai venit etc. Nam quantum ad naturam divinam venit , quantum ad humanam ortus est nobis, quantum ad utramque apparuit nobis.

Descripsit etiam eam quantum ad omne genus causalitatis, efficientis scilicet, formalis et finalis . Nam cum dicitur: de Sinai venit , tangitur efficiens principium. Sinai enim interpretatur mandatum et significat Dominum Patrem, i d est Deum, cuius mandato Filius venit. Cum vero dicitur: de Seir ortus est nobis, tangitur forma adventus. Seir enim interpretatur pilosus, vel caper. Ipse enim venit ad nos ut pilosus per austeritatem vitae, et ut caper per humilitatem et paupertatem, quia abiectus fuit in mundo isto. Cum vero additur: Apparuit de monte Pharan, tangitur finalis utilitas. Pharan enim interpretatur frugifer et significat illam plenitudin em gratiae, de qua omnes accepimus, quia tempore gratiae tunc stillaverunt montes dulcedinem, et " melliflui per totum mundum facti sunt caeli ".

I. Quantum ad primum nota, quod venit Christus ut rex venerabilis propter auctoritatem potentiae; et ideo recipi debet cum summa reverentia; Zachariae nono : Ecce, rex tuus veniet tibi , iustus et Salvator.

Ut sponsus desiderabilis propter benignitatem clementiae; et ideo recipi debet cum ingenti laetitia ; Matthaei vigesimo quinto: Ecce, sponsus venit, exite obviam ei. In argumentum primi in hora, in qua natus est, genuflexerunt boves et asinus coram eo . In argumentum secundi pastores festinaverunt statim videre in carne Verbum.

II. Quantum ad secundum nota, quod ortus est nobis, non sibi sicut alii homines, secundum illud Isaiae nono : Parvulus natus est nobis, et Filius datus est nobis. Ortus est autem nobis Filius Dei ut viror virtutis ad roborandum nostram impotentiam ; Isaiae trigesimo quinto: Exsultabit solitudo et florebit quasi lilium, quia viror calami et iunci orietur.

Ut splendor veritatis ad dirigendum nostram ignorantiam; secundi Regum vigesimo tertio : Sicut lux aurorae, oriente sole, mane absque nubibus rutilat etc.

Sed quantum ad efficientiam non est ortus ut viror virtutis nisi virilibus et virilia proponentibus, nec ut splendor veritatis nisi humilibus et pauperibus, et secundum illud Psalmi: Plantati in domo Domini, in atriis domus Dei nostri florebunt. Adhuc m ult iplicabuntur in senecta uberi; et secundum illud Esther undecimo: Lux . et sol ortus est, et humiles exaltati sunt etc. Propter quae omnia Malachiae quarto dicitur: Orietur vobis timentibusnomen meum sol iustitias, et sanitas in pennis eius. Habuit enim Christus natus sanit atem i n pennis, quia in ala sinistra habuit pennam contemptus terrenitatis per paupertatem, pennam contemptus voluptatis per austeritatem, pennam contemptus vanitatis per humilitatem. In ala autem dextera habuit pennas fervoris caritatis, exercitii virtutis, desiderii aeternitatis. Non sic ille Phaethon, filius Phoebi , qui fecit sibi novas pennas et consumsit orbem et semetipsum praecipitavit.

III. Quantum ad tertium nota, quod, ut Christus nos ad suum amorem accenderet, apparuit in sua nativitate nobis in sinceritate munditiae ferventer diligentibus; ad Titum secundo : Apparuit gratia Dei

Salvatoris nostri omnibus hominibus, erudiens nos etc. Qui dedit semetipsum pro nobis, ut nos redimeret ab omni iniquitate etc.

In lenitate misericordiae firmiter credentibus; ad Titum tertio: Apparuit benignitas et humanitas Salvatoris nostri Dei, non ex operibus iustitiae, quae fecimus nos, sed secundum suam misericordiam salvos nos fecit etc.

Apparet autem Christus natus solum illis qui habent humilitatem venustantem, flagitantibus scilicet in convalle Mambre; qui habent odorem (?) elevantem, existentibus scilicet inostio t aber naculi; qui habent fidem illuminantem, vigilantibus in fervore diei, sicut legitur apparuisse Abrahae, Genesis decimo octavo.