Cap. I.

Si persona vel natura personam tyel inaturam assumserit, et si natura Dei incarnata sit.

Praeterea inquiri oportet, cum ex praemissis constet, Verbum Dei carnem et animam simul assumsisse in unitatem personae; quid horum potius concedendum sit, scilicet quod persona personam, vel natura Daturam, vel persona naturam, vel natura personam assumserit: et an ita conveniat dici, divinam naturam esse incarnatam, sicut Deus incarnatus et Verbum incarnatum sane dicitur.

Haec inquisitio sive quaerendi ratio iuxta sacrarum auctoritatum testimonia partim implicita atque perplexa, partim vero explicita est et aperta. Certum est enim et sine ambiguitate verum, quod non natura personam, nec persona personam, sed persona naturam assumsit. Quod Sanctorum subditis comprobatur testimoniis et astruitur documentis. Ait enim Augustinus in libro de Fide ad Petrum : "Deus unigenitus, dum conciperetur, veritatem carnis accepit ex Virgine; et cum nasceretur, integritatem virginitatis servavit in Matre ". Et paulo post: " Sic Deus humanam naturam in unitatem personae suscepit, quod se humilians per misericordiam incorruptae Virginis uterum ex ea nasciturus implevit. Formam ergo servi, id est naturam servi, in suam accepit Deus ille personam ". Item: "Deus enim Verbum non accepit personam hominis, sed naturam". Item: "Dei Filius unigenitus, ut carnem hominis animamque mundaret, susceptione carnis \animaeque rationalis incarnatus esu.

His aliisque pluribus auctoritatibus evidenter ostenditur, non naturam personam, nec personam personam, sed personam naturam accepisse.

De quarto vero quaestionis articulo, utrum scilicet natura naturam assumserit, scrupulosa etiam inter doctos quaestio est, quia et in hoc plurimum dissentire videntur qui auctoritate praeclari aliisque doctiores in sacra Pagina exstiterunt . Nec tantum alii ab aliis, verum etiam iidem a se ipsis dissonare videntur, sicut subiecta capitula docent.

Legitur enim in Concilio Toletano sexto traditum sic: "Solum Verbum caro factum est et habitavit in nobis; et cum tota Trinitas operata sit formationem suscepti hominis

quoniam inseparabilia sunt opera Trinitatis

solus tamen Filius accepit hominem in singularitatem personae, non in unitatem divinae naturae, id est, id quod est proprium Filii, non quod commune est Trinitati". Item in Concilio Toletano undecimo : " Unius substantiae credimus Deum Patrem et Filium et Spiritum sanctum, non tamen dicimus, ut huius Trinitatis unitatem Maria Virgo genuerit, sed tantum Filium, qui solus naturam nostram in unitatem personae suae assumsit. Incarnationem quoque huius Filii Dei tota Trinitas operata esse credenda est: solus lamen Filius formam servi accepit in singularitatem personae".

His insinuari videtur, quod persona tantum naturam, non natura naturam assumserit. Si enim quod commune est Trinitati non accepit hominem: ergo non natura divina, quae communis est tribus personis.

Cui videtur obviare quod Augustinus ait in libro de Fide ad Pe-

. irnm : "Nec divinitas, inquit, Christi aliena est a natura Patris, secundum id quod in principio erat Verbum; nec humanitas eius aliena est a natura Matris, secundum id quod Verbum caro factum est. Illa enim natura, quae semper genita manet ex Patre, naturam nostram sine peccato suscepit, ut nasceretur ex Virginei".

Hac auctoritate videtur tradi, quod divina natura humanam suscepit: ubi vehementer moveri possumus, quod eam genitam aeternaliter ex Patre dicit, nisi forte naturam pro persona hic accipiat: alioquin, si dixerimus, naturam tribus personis communem genitam esse, occurrunt nobis ex adverso quae in tractatu de Trinitate disseruimus , ubi diximus, non naturam naturam, sed personam personam genuisse: quia, si natura genuisset naturam, cum una eademque sit natura Trinitatis, eadem res se ipsam genuisset: quod Augustinus posse fieri negat.

Sed alibi certum reperimus documentum, quo natura naturam assumsisse monstratur. Ait enim Augustinus in libro primo de Trinitate : " Eliam se ipso Christus minor factus est, formam servi accipiens. Neque enim sic accepit formam servi, ut amitteret formam Dei, in qua erat aequalis Patri, ut et in forma servi et in forma Dei idem ipse sit unigenitus Filius Patris, quia forma Dei accepit formam servi ". Si autem forma Dei formam servi accepit, sine dubio natura naturam accepit. Formae enim nomine natura significatur, ut Augustinus evidenter docet in libro de Fide ad Petrum :

"Cum, inquit, de Christo audis, quia in forma Dei erat, oportet agnoscere firmissimeque tenere, in illo formae nomine naturalem plenitudinem debere intelligi. In forma igitur Dei erat, quia in natura Dei Patris semper erat, de qua natus erat". Hilarius quoque in libro duodecimo de Trinitate ait: "Esse in forma Dei non alia intelligentia est, quam in Dei manere naturat.

Didicisti, nomine formae intelligentiam fieri naturae, et audisti, quod forma Dei formam servi suscepit: unde consequens est, quod natura divina naturam humanam suscepit. Quod etiam Hieronymus in Explanatione fidei evidenter insinuat inquiens:

"Passus est Filius Dei, non putative, sed vere: secundum illud passus est, quod pati poterat, id est non secundum illam substantiam, quae assumsit, sed secundum illam, quae assumta esu.

Ex quo apparet, divinam substantiam assumsisse humanam.

Ex verbis autem Augustini superius positis, adhibita diligentia, innui videtur, solum Verbum carnem factum et naturam solum suscepisse humanam, et divinam naturam eandem accepisse. Ait enim: "Trinitas nos sibi reconciliavit per hoc, quod solum Verbum carnem ipsa Trinitas fecit. In quo sic veritas incommutabilis manet divinae humanaeque naturae, ut sicut vera semper est eius divinitas, quam de Patre habet, ita vera semper atque incommutabilis eius sit humanitas, quam sibi unitam summa divinitas gerit.

Ecce, et solum Verbum dixit carnem factum, et humanitatem divinitati unitam. Idem quoque superius dixit, (servilem formam a solo Filio susceptam, quam tota Trinitas fecit ". Iam facile est agnoscere, quam diversa et multiplicia super quaestione proposita auctores tradiderunt : ideoque posteriores ea legentes varias atque contrarias, ex praedictis occasionem sumentes, promunt sententias.

Nos autem omnis mendacii et contradictionis notam a sacris Paginis secludere cupientes, orthodoxis Patribus atque catholicis doctoribus, nulla pravae intelligente suspicione notatis, consentimus dicentes, et personam Filii assumsisse naturam humanam, et naturam divinam humanae naturae in Filio unitam eamque sibi unisse vel assumsisse. Unde et vere incarnata dicitur. Quod vero dicitur solus Filius formam servi accepisse , per hoc non excluditur divina natura ab acceptione servilis formae, sed aliae duae personae, Pater scilicet et Spiritus sanctus. Item et illud aliud, scilicet id quod est proprium Filii, non quod commune est Trinitati, hominem accepit, sic oportet intelligi, id est, proprie in hypostasi Filii, non in tribus communiter personis, divina natura humanam naturam sibi univit. Qui sensus ex verbis Ioannis Damasceni confirmatur, qui totam divinam naturam in una hypostaseon incarnatam esse evidenter asserit dicens: "In humanatione Dei Verbi aimus omnem et perfectam naturam deitatis in una eius hypostaseon incarnatam esse, id est unitam esse humanae naturae, et non partem parti. Omni enim humanae naturae aimus unitam esse omnem deitalis naturam vel substantiam ". Item: "Eadem est natura in singula hypostaseon, id est personarum: et quando dicimus, naturam Verbi incarnatam esse, secundum beatos Athanasium et Cyrillum, deitatem dicimus esse unitam carni, et unam naturam Dei Verbi incarnatam confitemur. Verbum autem et quod commune est substantiae possidet et quod proprietatis est habens hypostaseos ", id est personae. - Ex his manifeste ostenditur, quod natura divina incarnata est. Unde et eadem vere dicitur suscepisse humanam naturam.