107. Pro Vacationibus.

Doctorem nostrum puerorum turba salutat,
Nam nihil utilius esse salute putat.

1. Salve, doctor optime,

Doctor, flos doctorum,
Arca sapientiae,

Fonte pollens morum,
Exaudi piissime

Preces subditorum,
Si non iusta petunt,

voces contemnas eorum.

2, Te, doctor, scientiae,

Thesaurus fecundat,
Et torrens facundiae

Tuum os inundat;
Quid loquar de specie,

Quae nulli locum dat?
Non eget exterius,

qui moribus intus abundat.

3. Quia labi respuis

Post mores amaros,
Sed magis proficuis

Exemplis ignaros
Invitas et instruis

Ad mores praeclaros,
Carmina iure damus

mores testantia raros.

4. Qui labori ponere

Suum finem nescit,
Diu nequit vivere,

Sed cito decrescit;
Terram potes cernere,

Quae, si non quiescit,
Frugibus assiduis

et fructu lassa senescit.

5. Opera novalium

Tauros necuere,
Per cursum eximium

Equi periere,
Frequenter tractantium

Manus riguere,
Ferrum cuncta domans

acet omni durius aere.

6. Laboris immodici

Pondus cuncta terit,
Quo gregis scholastici

Virtus tota perit,
Arcus, ut Nasonici

Libri carmen serit,
Si nunquam cesses

tendere, mollis erit.

7. Exemplorum [talium]

Attendens virtutem
Paulisper studentium

Tolle servitutem,
Revoca per otium

Nostram iuventutem,
Quae, nisi tu dederis,

non est habitura salutem.

8. Longo pressit spatio

Nos labor poenalis,
Nec nos recreatio

Fovit aliqualis,
Sed confracta studio

Vis est corporalis,
Ingenium tantis

exsultat omne malis.