EPISTOLA. SANCTISSIMI PATRIS AD ARCHIEPISCOPUM WESTMONASTERIENSI!*

VENERABILI FRATRI HERNICO EDUARDO

ARCHIEPISCOPO WESTMONASTERIENSI

P I U S P P . I X .

Ven. Frater Salutem et Apostolicam Benedictionem. « Per ephemerides accepimus, Doctorem Gumming Scotum quaesivisse a

te, num in futuro Concilio dissidentibus facienda sit potestas ea proferendi argumenta, quae suae opinioni suffragari arbitrentur ; te autem respondente, id a Nobis esse decernendum, ipsum hac de re ad Nos scripsisse. Verum si postulantem non latet catholicorum fides de magisterio *t divino Servatore nostro commiso Ecclesiae suae et de huius infallibilitate propterea in defini- endis quaestionibus de dogmate et moribus; dubitare nequibit, quin Ecclesia ipsa pati non debeat, revocari rursum in disceptationem errores, quos sedulo expendit, iudicavit et damnavit. Nec aliud ei suadere possunt litterae Nostae. Dum enim diximus « nemo inficiavi ac dubitare potest, ipsum Christum Iesum, « ut humanis ' omnibus generationibus redemptionis suae fructus applicaret, « suam Me in terris supra Petrum unicam aedificasse Ecclesiam, idest unam, « sanctam, catholicam, apostolicam, eique necessariam omnem contulisse pote- « statem, ut integrum inviolatmmque custodiretur fidei depositum, ac eadem fides omnibus populis, gentibus, nationibus traderetur : » hoc ipso diximus extra disputationis aleam constitutum esse primatum non honoris tantum, sed et iurisdict onis Petro eiusque successoribus ab Ecclesiae Institutore collatum. Atqui in hoc nimirum cardine tota quaestio versatur inter catholicos et dissentientes quoscumque ; et ex hoc dissensu veluti e fonte omnes acatho- licorum errores dimanant. « Cum enim eiusmodi societates careant viva illa « et a Beo constituta auctoritate, quae homines, res fidei morumque disciplinam « praesertim docet, eosque dirigit ac moderatur in iis omnibus quae ad aeternam «salutem pertinent; tum societates ipsae in suis doctrinis continenter varia- « runt, et haec mobilitas atque instabilitas apud easdem societates numquam « cessat. » Sive ergo qui te interrogavit sententiam consideret, quam de infal- libilitate iudici sui in definitione rerum spectantium fidem et mores tenet Ec- clesia, sive quae Nos de non revocando in dubium Petri primatu et magisterio scripsimus ; intelliget illico, nulli damnatorum errorum patrocinio locum esse

Sosse in Concilio f nec Nos acatholicos invitare potuisse ad disceptandum, sed umtaxat, ut « occasionem amplectantur huius Concilii, quo Ecclesia catholica, « cui eorum maiores adscripti erant, novum intimae unitatis et inexpugnabilis «vitalis sui roboris exhibet argumentum; ac indigentiis eorum cordis repon- « dentes, ab eo statu se eripere studeant, in quo de sua propria salute securi « esse non possunt. » Si ipsi, divina gratia afflante, proprium discrimen perci- piant, si toto corde Deum quaerant; facile abii cient praeconceptam quamvis adversam opinionem, et omni statim disceptandi cupidine deposita, redibunt ad Patrem, a quo iamdiu infeliciter discesserunt. Nos autem laeti occurremus ipsi, eosque paterna caritate complexi, gaudebimus, Ecclesiam universam gra- tulari Nobis, quod filii Nostri qui mortui erant revixerint, et qui perierant sint inventi. Id certe a Deo poscimus enixe; et tu, Ven. Frater preces tuas iunge Nostris. Interim vero divini favoris auspicem et praecipuae Nostrae benevolentiae pignus Apostolicam Benedictionem tibi totique Dioecesi tuae peramanter impertimus ».

Datum Romae apud S. Petrum die 4 Septembris 1869. Pontificatus Nostri anno XXIV.

PIUS PP. IX.