122 EX S. C. RITUUM

misit, ubi prope sepulchrum S. Patris Dominici ad Regularium mores informaretur. Ioannes porro, ex quo semel manum ad aratrum miserat, iam retrospicere nefas duxit, sed semper ad ea quae ante ipsum erant perfectionis culmina, indefessus se extendit. Unde mirandum non est si, qui caeteros omnes re- gularis disciplinae studio, sapientia, virtute antecedebat, mox etiam electus fuit, qui caeteris praeesset, ut Prior quidem pri- mum in Conventu Vercellensi, ad quem mndandum ipse cum Fratre Philippo de Charisio a. 1233 destinatus fuerat, deinceps vero et Bononiae et in aliis maioribus Lombardiae Conventibus, donec a. 1256 in Provinciali Capitulo Novariensi in Priorem totius Provinciae Lombardicae assumptus fuit. Iam maiores premebant curae, sed vir ad maxima natus munia sane gra- vissima quae Priori Provinciali incumbebant, egregie obi vit, dum omnes Conventus sibi subiectos pedester visitavit, fratrum profectum unice quaerens. Capitulis etiam Generalibus, qui in- terea celebrabantur, nunquam non adstitit, cum viris praecla- rissimis qui tunc florebant, B. Alberto Magno, S. Thoma Aqui- nate, Beato Petro de Tarantasia, operi a S. Dominico fundato iugiter perficiendo intentus. Simul vero iam tunc a Summis Pontificibus, quos eius fama minime latuerat, ad graviora Ec- clesiae negotia tractanda adhibitus, fiduciae eorum cumulate respondit, praesertim cum agebatur de nova expeditione con- tra Nominis Christiani hostes paranda, duce S. Ludovico Fran- corum rege. Interim adveniente a. 1264, Lutetiae Parisiorum celebratum est Capitulum Generale, in quo Ioannes Diffinito- rum suffragiis in Magistrum Generalem totius Ordinis Praedi- catorum electus fuit. Quae vero tanto munere auctus deinceps in utilitatem Ecclesiae ac fratrum suorum perfecit, plane sin- gularia sunt ac summa laude digna. Iam non unius Provinciae sed totius Ordinis late per Europam diffusi Conventus visitât Ioannes, baculo suo insistens, paucisque sociis adhibitis. Prae- terea singulis annis Capitula Generalia ipse coram moderatur, zelo, sapientia, constantia mirabili. Saepius etiam a consilio fuit Summorum Pontificum, praesertim Clementis IV, cui fideliter adhaesit ab omnibus fere derelicto, Beati Gregorii X qui eum inter alios praeclaros viros ad Concilium Lugdunense II voca- verat, Ioannis XXI , Nicolai Iii et Martini IV, atque Apostolica auctoritate nobilissimis legationibus perfunctus, sequester pacis inter Principes ac Reges magnasque Italiae Respublicas Vene-