QUAESTIO V.

Utrum haec sit concedenda: divina natura est caro facta.

Quinto et ultimo quaeritur, utrum haec sit concedenda: divina natura est caro facta. Et quod sic, videtur.

1. Ioannes Damascenus, et habetur in littera : " Aimus, omnem et perfectam naturam deitatis in unam hypostasim incarnatam esse "; sed incarnari non est aliud quam carnem fieri: ergo si haec est vera: divina natura est incarnata, et haec, scilicet, divina natura est caro facta.

2. Item, nihil aliud est dicere: Verbum est caro factum, quam humana natura est assumta a Verbo; sed humana natura est assumta non solam a Verbo, sed etiam a divina natura, sicut ostensum fuit supra : ergo videtur, quod divina natura sit caro facta.

3. Item, nihil aliud est Verbum carnem fieri, quam Dei Filium esse factum hominem: sed Dei Filius est divina natura vel essentia, et propter unionem est communicatio idiomatum : ergo videtur, quod sicut ista conceditur: Verbum caro factum est: ita ista concedi debet: divina natura est facta caro. Sed contra: 1. Magister in littera : " Melius hoc puto negare quam asserere": ergo secundum sententiam Magistri videtur praedicta locutio esse neganda.

2. Item, quia Filius Dei est caro factus, conceditur, quod Filius Dei fuit passus et mort uus sed non conceditur: divina natura est passa, vel mortua : ergo nec ista debet concedi: divina natura est caro facta.

3. Item, quandocumque aliqua duo sic se habent , quod formaliter sunt distincta ; si dicatur unum fieri alterum, significatur, unum converti in alterum, utpote si dicatur aqua facla vinum ; sed sic se habet caro et divina natura: cum ergo divina natura non sit in carnem conversa, videtur, quod haec non sit concedenda: divina natura est caro facta .

Est igitur quaestio, quare magis ista conceditur : divina natura est incarnata, quam ista: divina natura est caro facta.

CONCLUSIO.

Locutio: divina natura est caro facta, non est admittenda.

Respondeo: Dicendum, quod ista debet et potest concedi: divina natura est incarnata, quia scripta legitur nec est simpliciter impropria. Duplicem enim facit intellectum, quorum unus est verus et catholicus, licet alius sit ambiguus: unus, cum dicitur: divina natura est incarnata, id est carni unita: et hoc absque dubio verum est. Cum enim unio dicat relationem, simul cum hoc notat naturarum distinctionem et excludit confusionem: et ideo ratione istius intellectus potest concedi: divina natura est incarnata.

Potest etiam alius esse sensus: divina natura est incarnata, id est caro facta. Et ratione istius non admittitur communiter a doctoribus. Haec enim non recipitur: divina natura est caro facta: habet enim duplicem intellectum, et in uno intellectu est falsa et in alio intellectu est adeo expressiva, quod potest deducere in errorem: et ideo nullo modo recii pitur. - Duplicem autem habet intellectum praedicta locutio ex eo, quod hoc quod est facta, potest cadere inter subiectum et praedicatum, et referri ad totum. Si cadit inter subiectum et praedicatum, tunc notat factionem circa divinam naturam respectu formae carnis: et ideo sensus est: divina natura est caro facta, id est conversa in carnem; et haec quidem simpliciter est falsa.

Si autem respiciat totum, sic sensus est: divina natura est caro facta, id est factum est, ut divina natura sit caro: 8. et haec quidem, proprie loquendo, est falsa, quia caro non praedicatur de divina natura. Si autem intelligatur synecdochice , ut sit sensus: divina natura est caro, id est homo: etsi illud aliquo modo Lposset concedi propter convenientiam in hypostasi, quae facit idiomatum communicationem

propter hoc quod haec est vera: homo est divina natura, id est, ille qui est homo

propter nimiam tamen expressionem tacenda est, ne videatur natura praedicari de natura, vel naturarum fieri identitatem aut confusionem: quae omnia releganda sunt ab illa excellentissima unione et assumtione.

Concedendae sunt igitur rationes ostendentes, locutionem praedictam non esse admittendam, licet non multum cogant.

1. Ad illud vero quod obiicitur, quod divina natura est incarnata et conceditur; dicendum, quod non est simile, sicut iam visum est.

2. Ad illud quod obiicitur, quod propter humanae naturae assumtionem ista conceditur: Verbum est factum caro: dicendum, quod non est simile, quia Verbum dicit ipsam hypostasim, cui innititur ipsa humana natura et quam habet denominare. Et ideo non significatur ex hoc aliqua naturarum mutatio vel confusio, sed solum Verbi ad humanam naturam denominatio, ut dicatur Verbum esse homo. Non sic autem est, cum dicitur: divina natura est facta caro, quia, cum istae naturae sint distinctae, nec una habeat ab altera denominari, quamvis habeat alteri uniri, magis a proprietate et veritate praedicta locutio recedit.

3. Ad illud quod obiicitur, quod Verbum fieri carnem non est aliud, quam Verbum fieri hominem: dicendum, quod verum est. Et quoniam ista est vera et propria: Verbum est factum homo: figurativa locutio, quae in eam immediate resolvitur, non est via ducendi in errorem, immo concedi potest satis catholice. Haec autem: divina essentia facta est homo, quamvis non .sit omnino falsa, quia hypostasis praedicatur de divina natura per identitatem ; non tamen est adeo propria, sicut ista: Filius Dei factus est homo, immo nimium est expressiva. Et propterea locutio figurativa, in qua significatur per synecdochen caro sumi pro toto homine, simpliciter respuitur, pro eo quod magis recedit a sermonis proprietate et ab expressione veritatis, et approximat intellectui erroris.

Qua de causa multae negantur locutiones a doctoribus theologiae, ne paralogizentur et decipiantur simplices, qui nesciunt vocabulorum virtutes .