PATRIMONII SACRI 125

Ad normam enim ss. canonum titulum sacrae ordinationis esse debere natura sua perpetuum, ceu communiter tradunt sa- crorun canonum Expositores ; atqui Vicariam patrimonio substi-

tutam talem non fuisse. Praeterea, admissa uti legitima ea dicta substitutione, con-

tendit Petrus, sine ulla causa petitam de Beneficio dimisso pen- sionem fuisse imminutam: in comperto enim esse, Beneficium illud curis impensisque extraordinariis ex proprio censu factis conditionem immutasse adeo, ut ex florenis 359 quos amea tan- tum redderet, nunc florenos 489 tribueret: quod si exploratum sit in iure, meliorationes in fundo alieno factas fundo ipsi ce- dere, non minus exploratum esse principium, neminem lucuple- tari debere cum aliena iactura: unde merito Canonistas cum Rodoamo, de reb. eccles, non alien, q. 17,- tradere, impensas et meliorationes, quae fiant in rebus ecclesiae, quaeque faciant res maioris valoris, quem non habuerint tempore concessionis, non non debere esse sine aliqua consideratione, quum factae sint ut plurimum cum impensa, industria, labore et temporis iactura Beneficiarii: se autem impendisse inquiebat in illud vicariale Be- neficium florenos 2450.

Quoad secundum dubium contendit, curiae Decretum, quod perceptionem adsignatae pensionis suspendit, esse infirmandum. Certum namque esse, neminem privari posse ecclesiastico Be- neficio, etsi amovibili, sine rationabili causa : ergo, nulla- prae- habita rationabili causa, neminem privari posse pensione de Beneficio aliquo rependenda; quippe quum certum sit, pensio- nem adsignatam suora Beneficium loco Benefici cedere, eiu- sdemque Beneficii regulas sequi : Garzias de Benef. cap. 5 n. 121.

Neque suffragari posse curiae, distinctionem inter ius per- cipiendi pensionem, et factum percept ions; quun haec subtilis distinctio ss. canonibus non sit conformis. Namque quum pen- sio non sit aliud nisi Beneficii pars, quum Beneficium non sit aliud nisi ius percipiendi fructus, etc. eum destitutum iure pen- sionis esse dicendum, qui actu pensionem percipere legitime pro- hibeatur: intime scilicet cohaerere, iuxta ss. canonum doctri- nam, ius percipiendi cum facto perceptionis.

Praeter haec et alia utrimque adducta, nonnulla adiicieban- tur ex officio circa doctrinam de titulo s. ordinationis. Animad- versum scilicet est, ignotum fuisse in Veteri Ecclesiae disci-