PISGIEN. 4 27

ceden tiae, vel ad an inanitatem in servitio, idest temporis. Cum autem alia habeantur verba explicativa per possessio- nem^ dicendum forsitan foret quod capitularis deliberationis verba iuxta Episcopi votum accipienda sint.

QUAE ADVERSANTUR VOTO EPISCOPI. Verum ex altera parte, primum observari posset contra deliberationem Episcopi et capituli et restitutionem dignitatis ab his admissam , quod id palam importat vel unionem utriusque tituli, Decanatus videlicet cum Canonicatu, vel extinctionem huius tituli prae alio. Ast sive haec sive illa, cum res odiosa sit in iure, fieri nequit, nisi praesto sint causae ab eodem iure expetitae. In deterioren! praeterea conditionem adduceretur ipsa digni- tas Decanatus. Haec siquidem, quae erat quinta dignitas, fieret sexta, ac deinde legi subiceretur, qua nemini, prae- ter coetum paucorum canonicorum, conferri valeret. Huius- modi autem innovationem inducere, praeter Episcopi et Capi- tuli facultatem esse videtur.

Verum dato etiam quod utique in casu sit locus colla- tioni Decanatus favore alicuius Canonici, is profecto eligen- dus esset iuxta deliberationem, quam Capitulum, assentiente Episcopo, edidit. Iamvero verbum praedictum antiquior quod Episcopus adhibuit, ceu patet ex relatione Praesidis Capi- tuli, quodque Capitulum in praefata deliberatione retinuit, significare quidem posse antianitatem praecedentiae, minime vero temporis, seu melius antianitatem iuridicam, non autem naturalem, ut loquitur Cardinalis De Luca de Canonicis disc. 11. Vox enim antiquior tunc -tantum accipi posse vi- detur pro antiquitate servitii, quando agitur de aliqua gratia personali a superiore ipso tribuenda: quo in casu, cum per- sona principaliter respiciatur, minime intrat iuris dispositio. Ast aliter dicendum forsan esset in praesenti casu, ubi agi- tur de decreto nullam taxative personam respiciente , seu potius ipsum canonicatum; De Luca loc. cit. Huic argumento maius robur accedit, si perpendatur quod in ipso dubio an gratia sit personalis vel realis, dicendum potius esset rei inhaerere, prouti docet De Luca disc. 3 de iurepatr. lib. 13.