S. Romana Rota. 129

« nec ad eam habendam ullum ius consequantur ». Cfr. Prael. Iur. Can.,

vol. III, p. 240, n. 24Ò. I tem Wernz, Ius decret, tom. II, p. 2, p. 579, n. 776.

. Quamvis vero hodie passim assumantur in canonicos honorarios

clerici doctrina ac meritis insignes, qui non solum ecclesiae, in qua

recepti sunt, nullimode inserviunt, sed etiam alibi habituali ter degunt ;

tamen dantur quoque canonici honorarii, qui et moventur in loco ubi

exsistit ecclesia in qua fuerunt in fratres recepti, et qui ipsi ecclesiae

inserviendi officium habent , iuxta pacta in eorum receptione ab episcopo

s ta tu ta : id quod ex necessitate haud raro factum est et fieri solet, nam,

ut animadverti t De Herdt , « cum canonici per praebendarum succes-

« sionem ad paucitatem redacti fuerint, a tque ex iis tum alii senio con-

« fecti, tum alii infirmitate laborantes, t um alii legitime impediti, officio

« divino assistere non valerent: episcopi per creationem canonicorum

« honorar iorum providere debuerunt , ut officium divinum, et praecipue

« functiones pontificales decenter ac digne celebrare possent ». Cfr. Pra-

xis Capit, pag. 99, § 2, n. II. Item Santi : « Mutatis, ait, circumstantiis, et

« praesert im o|) diminutas praebendas canonicales, factum est ut ad

« augendum divinum cultum, et ad decorandum episcopi senatum, in

« multis Capitulis inst i tuerentur canonici honorari i ». Cfr. Prael. Iur.

Can., 1. III, tit. VIII, n. 14. Et haec quidem fuit praecipua ratio cur

dñi Antonius Proia et Seraphinus Cecchinelli ad canonicatus honorem

vocati fuerunt. Re quidem vera, in eorum Bullis nominat ionis haec

leguntur : « Cum itaque propter praesent ium egestatem temporum nihil

« nos magis dirigamus, quam decorem domus Dei, i l lumque omnibus,

« quibus per Nos licet rat ionibus promovere s tudeamus, etc. ».

Neque obstat conceptui canonici honorarii quod nonnulla onera

ipsi ab episcopo in actu nominat ionis imponantur . Hinc De Herdt, sup.

cit., ai t : «Canonic i honorari i non tenentur ad assistentiam, neque ad

« hebdomadam, nisi talis sit consuetudo, vel haec conditio in eorum

« receptione imposita fuerit ». Cfr. 1. c, p. 102, n. VI ubi etiam allegatur

resol. S. G. C. anni 1747. Item non obstat conceptui canonici honorari i

quominus assignentur huic aliquales proventus : hi enim proventus non

s ta tuuntur ad beneficium const i tuendum, sed potius grati animi aut

compensationis causa. Quare nonnull is in locis, ex. gr. in Borussia,

canonici honorari i percipiunt quamdam pensionem a gubernio. Cf. Santi,

1. c, pag. 130. i taque certum est canonicos honorarios non habere

ius ad distributiones aliaque emolumenta ; ad haec tamen admitti pos-

sunt, si in eorum receptione de hoc cautum fuerit. Cfr. De Herdt , 1. c,

cum Scarfantonio et Bouix ab ipso citatis ; neque ideo canonicus hono-

rar ius cessat esse talis. Verum pa t ronus Canonicorum appellant ium

ACTA, vol. V, n. 5. - 31-3-913. 10