S. Romana Rota

cap. 12, n. 11. Imo hoc idem dicendum est de parocho, « qui, ut ait de

« Luca, loco cit., n. 4, in propr ia parochia praecedit abbates ac digni-

« ta tes , et canonicos cathedralis, singulariter consideratos, et non consti-

« tuentes capitulum, aliosque digniores ». Unde falsum est t i tu lum digni-

tat is conferre praecedentiam, iure communi , super alias personas eccle-

siasticas, physicas au t morales, eiusdem speciei, quae hac dignitate

careant ; sed considerandi sunt potiores et altiores tituli praecedentiae,

v. g., iurisdictio, possessio, priori tas temporis, aliique qui pro singulis

insti tutis aut collegiis ecclesiasticis iure communi statuti sunt ; et postea,

exhaust is his titulis au t locum non habent ibus, applicari poterit t i tulus

dignitatis. Sic, in re de qua agimus, si qua archiconfraternitas de prae-

cedentia contendat cum aliqua confraternitate, et sint aequalis antiqui-

tatis , et n o n constet de possessione, archiconfraternitati praecedentia

adiudicabitur.

4) Nec difficilis est responsio ad duas decisiones S. Ri tuum Con-

gregationis, in Abellinen. et in Lucerina, quas Pa t ronus archiconfrater-

nitat is a Pretiosissimo Sanguine obiicit. - In his enim decisionibus,

procul dubio, S. Congregatio rescripsit secundum consuetudinem part i-

cularem, quae in his dioecesibus viget, sicut et in plur ibus aliis par-

t ibus antiqui Regni Neapolitani. Quae consuetudo originem sumpsit ex

regio decreto Ferdinandi II, regis Utr iusque Siciliae, diei 16 novem-

bris 1853; ar t iculus I huius decreti haec s ta tu i t : « La precedenza nelle

« pubbliche funzioni è accordata alle archiconfraternite in concorso colle

« confraternite, e, t ra le prime, la precedenza medesima sarà regolata

« dalla data del decreto di elevazione alla dignità di archiconfraternita

« (Thesaurus, 1.156, p. 1007) ». Hoc decretum nullius valoris esse in iure

canonico, obvium est, cum nec in concordato S. Sedis cum Ferd i -

nando I, regis Utr iusque Siciliae, anni 1818, nec in quovis alio docu-

mento publico, his regibus ulla fuerit concessa potestas super confra-

terni ta tes ; verum hoc decretum, licet in se nullum, dare potuit, et revera

dedit originem consuetudini de qua agitur. Secundum ergo hanc con-

suetudinem decidit et decidere debuit S. Ri tuum Congregatio; in ple-

risque enim rebus ecclesiasticis, et praesert im in mater ia praeeminen-

t iarum et praecedentiarum, mul tum, imo plur imum at tendenda est

consuetudo, prouti docent omnes auctores, et fert iurisprudentia Con-

gregationum Romanarum, et H. S. Tribunal is .

5) Sed licet detur (quod tamen admitt i nequit) t i tulum archiconfra-

ternitat is , in genere, conferre praecedentiam super confraternitates, at ta-

men, in specie nostra, t i tulus archiconfraternitatis, sodalitio a Pretio-

sissimo Sanguine concessus a Leone XIII vi Brevis Pias fidelium, diei