130 De B. Maximo Episcopo Neapolitano

et Faustini, qui presbyteri Luciferianae sectae addicti, anno 383

vel 384 libellum precum scripserant ad Imperatores Valenti- nianum, Theodosium et Archadium ; in eo libello contra san-

ctos Damasum, Hilarium et alios calumniis illatis, insinuare

conabantur, non esse communicandum cum Arianis haereticis

qui iam haeresim abiuraverant, in hanc rem adducentes, ad

fucum faciendum, exempla Sanctorum, qui potius persecutio-

nem constantissime passi sunt, quam cum haereticis Arianis

communicarent. Hac de causa adduxerunt exemplum Maximi,,

quamquam hic neque initium viderit sectae Luciferianae, scri-

bentes : « Maximus quoque de Neapoli Campaniae eo quod esset inhabili stomacho et corpore delicatior,. primum quidem ut caderet, diu afflictus iniuriis, deinde, ubi ob animi constan- tiam fideique virtutem carnis infirmitas non • vincitur, ductus

est in exitium atque illic martyr in Domini pace requievit Verumtamen in hac causa divinum iudicium cognoscite proba- tum praesentibus documentis Sanctus vir Maximus Episco- pus fidem vindicans rectam consortiumque reprobans haereticorum, ductus est in exilium. In loco eius praevaricatores ordinarunt quemdam nomine Zosimum, qui et ipse prius quidem catholicam fidem vindicabat. Res ista in Neapoli civitate Campaniae acta est. Cognoscit hoc Sanctus Maximus, et de exilio scribens dat in eum sententiam, non solum episcopali auctoritate, sed etiam aemulatione ac virtute martyrii fruens in gloriam divinam. Sed post aliquot annos beatus Lucifer de quarto exilio Romam per- gens ingressus est Neapolim Campaniae; ad quem Zosimus venire tentavit illa forte fiducia, qua scilicet iam de impietate correxisse videbatur. Sed hunc Lucifer confessor suscipere noluit, non ignorans quae gesserat: imo et Sancti Spiritus fervore Episcopi et martyris sententiam robustius exequitur, dicens quod Episcopatum ipsum, quem sibi ut adulter vindicat, speciali Dei iudicio non habebit et sic quoque sentiet poenam suae im- pietatis. Sed non post multum tempus idem Zosimus cum in coetu plebis vult exequi Sacerdotis officia, inter ipsa verba sacer- dotalia eius lingua protenditur ... Non res antiquas referimus