130 EX S. C. CONCILII

Inito matrimonio, sponsa, si vera narrat, se devictam viro putabat, solummodo specie tenus ob ecclesiasticum ri- tum, non autem reapse ex animi consensu; hisce tamen non obstantibus, nono ab initis nuptiis exacto mense, con- iuges prolem susceperunt. Attamen vita coniugalis haud felix extitisse videtur; vir enim potius quam sponsae be- nevolentiam sibi captare, eam iniuriis, verberibus affe- cit ; quare infelix puella huius infelicioris vitae pertae- sa, nondum exacto anno ab initis nuptiis, marito vale- dixit et secum puerum adducens, in maternam domum se recepit.

Mox vero, cum mortuus esset puer , domu matris re- licta, Lutetiam Parisiorum se contulit, ibique quamdam fa- miliam nacta est, quae non solum Gustaviam hospitio re- cepit, sed eam sibi filiam adoptavit.

Interea temporis vir, propter absentiam mulieris a tecto maritali ad tribunal laicale recursum habuit, facile obtinens favorabilem sententiam divortii, contra quam Gustavia ap- pellationem interposuit, non tamen in ea parte quae divor- tium respiciebat, sed ut nonnulla corrigerentur verba quae illius dignitatem offendere poterant; quod revera auctori- tate iudicis factum est.

Deinceps Gustavia., viginti quatuor elapsis annis a se- paratione coniugali, quum rescierit a suo confessario ma- trimonium suum nullum esse ob impedimentum metus, ad Episcopum Valentinen, supplicem misit libellum, expostu- l a t sententiam nullitatis matrimonii. Constituto processu, excussa est actrix per delegationem in Curia Parisiensi, ac percontati sunt testes ab ipsa indigitati nec non ex officio vocati. Vir quoque interrogatus fuit, quique vero non so- lum affirmat nullum intercessisse metum, sed actricem pleno consensu ac libenter hoc matrimonium contraxisse. Hisce omnibus ad exitum adductis, iudex Valentinensis die 11 De- cembris 1899 hanc dedit sententiam:

« 1. - Considerantes quod consensus partium apparet maxime in die solemnitatis nuptiarum, et quod hac die nul-