132 PRAEEMINENTIARUM

quaestione invocari non posse, quum ea locum haberet, quando duo vel plures, qui eadem die possessionem ceperint, de eorum praecedentia disputent; non vero ubi detur ascensus ex infimo ad superiorem gradum, quo casu considerare debere tempus captae possessionis inter eos, qui ratione S. Ordinationis sint aequales, ceu eadem -S. C. respondit in causa Urbis, S. Mariae ad Martyres, eodem die et anno.

D EFENSIO F RANCISCI. Contendit Franciscus, se esse integran- dum in exercitio omnium iurium suorum; integrationem enim esse concedendam illi, qui in possessione, seu in quasi posses- sione versetur.

Iamvero se in quasi possessione suorum iurium mansisse, quum e patria discessurus veniam ab Episcopo petierit, obtinue- ritque, ut legitime abesse posset; quumque eandem veniam ite- rum obtinuisset anno 1847.

Neque occurri posse dicendo, veniam indultam fuisse ad annum, eoque elapso exspirasse : namque, quum Episcopus sem- per de sua absentia tacuisset, eundem tacite eam veniam pro- rogasse censendum esse.

Praeterea in themate agi de deiiciendo a possessione: cer- tum autem esse, neminem iure a possessione deiici posse, nisi prius constitutus sit in mora, id est nisi designatus eidem sit terminus, quo moram purgare possit; si nolit, eo termino ela- pso, possessionem amittere.

Praeterea Franciscus observantiam invocabat, afferens non- nulla exempla Sacerdotum, qui licet ab ea ecclesia et patria demigraverint per longum temporis spatium; nihilominus,quum reversi fuissent, in iurium suorum exercitium restituti essent: neminem autem ignorare inquiebat, quanti facienda sit obser- vantia et consuetudo in huiusmodi quaestionibus de praece- dentia.

Denique innitebatur Resolutioni S. C. SS. Rituum, quam superius exposui.

His aliisque animadversis, propositum est resolvendum

Dubium.

« An et quomodo Decretum curiae episcopalis sit confirman- « dum, vel infirmandum in casu ».