132 NEAPOLITANA

VOTUM THEOLOGI. Sententia theologi haud dissimili» .est ab ea, quam Canonista protulit, quandoquidem et ipse re- tinuit matrimonium in casu ratum at non consummatum fuisse. Suamque sententiam primo loco probavit a confessione coniugum, animadvertens, quod licet mulier dicat inconsum- mationem accidisse culpa viri, quia nullum signum amoris, ac benevolentiae ab ipso habuit, ac proinde nullum deside- rium exhibuisse cum uxore coeundi ; vir autem asserat quod quoties ad uxorem accedere tentavit ut matrimonium consummaret, ab ipsa fere repulsus fuit, nullo modo se prae- stando ad talem actum; nihilominus ambo concorditer ad- miserunt matrimonium haud fuisse consummatum. Coniugum confessioni concordare inquit testium depositiones, qui a tri- bunali civili acciti fuerunt, nec non relationes trium ma- gnae notae medicorum* ab ipso tribunali deputatorum ad visitanda coniugum corpora, qui unanimiter asseruerunt Amaliam ab eis inventam fuisse virginem, Gherardum au- tem viripotentem.

Verumtamen hanc inconsummationem non ex viri im- potentia sive absoluta, sive relativa ortum habuisse consul- tor putavit, sed potius infectionem veneream, qua vir labora- bat, fuisse causam ut ambo coniuges adeo indifferenter se gesserint in matrimonii consummatione procuranda. Hanc suspicionem confirmari declarationibus quorumdam testium, praesertim vero medici Michaelis Meda, qui asseruit visi- tasse tribus diversis vicibus Gherardum ut eum curaret de morbo venereo contracto ex commercio cum meretricibus: asseruit etiam in talibus vicibus nullum indicium observasse impotentiae, de qua dictus Gherardus accusatur.

Praeter allata, consultor contendit impotentiam absolu- tam manere omnino exclusam ex eo quod Gherardus, unitus civiliter cum Helena R. post separationem a sua coniuge, quinque filios procreavit. Impotentiam vero respectivam haud facile probari posse, quia a coniugibus non ea media nec tali cum efficacia adhibita sunt ad perficiendam matrimonii