122. De sanctissima Trinitate.

1. Deum trinum adoremus,
Tres in una collaudemus

Personas essentia;
Hae personae personali
Distinguuntur, non locali

A se differentia.
Quamvis sunt tres, non sunttria,
Quarum simplex est usia,

Sed trina distinctio,
Quas discernunt notiones,
Non humanae rationes,

Sed vera confessio.

2. Hae personae sunt diversae,
Non diversa nec aversae

In rerum regimine,
Cum sit illis idem nosse,
Idem velle, idem posse

Pari moderamine.
Pater alter est a prole,
Proles tamquam, sol ex sole,

A patre progreditur;
Quod procedit ab utroque,
Flamen patre fiilioque

Firma fide creditur.

3. Vivum, verum
Deum confitemur

Unanimiter,
Quem trinum in personis
Et unum in esse profitemur

Laudantes alacriter.
Per patrem vitia
Nostra a nobis removentur,
Per filium gratia tribuitur,
Fides per pneuma nobis datur.
Sic fide roborati
Stemus in fide rati.