SUPER VALIDITATE CAPITULI 433

et per consequens decretum Pro -Vica r i i Generalis reiicien- dum esse. Eo vel fortius in hac secunda conclusionis par te insistendum prosequitur , quia ipse P ro -Vica r ius t amquam pars et iudex in praesenti controversia considerari debet , nam uti Canonicus Capitulo interfuit , suffragium tu l i t , mox, sine speciali mandato , ut i P ro -Vica r ius sessionem habi tam cassavit , quod quam in iure absurdum sit nemo est qui non videat .

Huc accedere a i t quod decreti dispositio tal is est , ut no- vum convocet Capi tu lum; at ex dispositione Tr ident in i in sess. 25 cap. 6 De reform, non est in facultate Vicari i Ge- neralis convocare Capitulum in absentia Episcopi, sed tale ius exercendum ab iis de Capitulo, ad quos hoc de iure vel consuetudine spectat.

QUAE OPPONUNTUR SACERDOTI ANTONIO. Quatenus eius-

modi quaestionem intr insecus inspiciatur , haud controversa sessio capitularis sustinenda videtur . Non inficior sane, quod et adversarius fatetur, Capitulum legitime congregatum dici quando, cetera in ter requisita, convocatio iuxta solitum fa- cta fuerit. Solitum autem servari in Ecclesia T. ostendunt ipsius Ecclesiae Constitutiones in cap 13 part. 1 - ibi - « F i r m a remanet consuetudo, qua s ta tu i tu r ut Capi tulum » convocetur ab Archipresbytero. . . . Praecedent i vespere » campanae sonitu de celebratione Capituli s ignum detur , » et Sacrista minor Canonicos singulos admoneat ». I am- vero singulos Canonicos per Sacristam minime fuisse moni- tos, hic ipse tes ta tur dicens: sese omisisse admonere duos Canonicos, et mu l t a tum fuisse a Capitulo. Cum ig i tur Ca- pituli congregatio iuxta solitum facta non fuerit , cumque Canonici nou vocati agere possint de contemptu, et sic r e - solutio i r r i tanda Cap. Quod sicut 28 et cap. 42 De elect. Reiff. Ius. can. tit. De iis quae fiunt a maiori parte

Cap. n. 12, Schmalg. eod. tit. n. 10 v idere tur nedum praefatam capitularem sessionem invalidam esse, sed optimo iure a legit imo Superiore i r r i t a tam fuisse. P rae te rea duo in- v i ta t i non fuerunt Canonici, contra Const i tut ionum praescri-