134 Concursus

S. Concilii Congregatio, disceptata causa die 4 maii 1878,

ad primum et secundum dubium respondit: Intimetur novus

concursus servata in omnibus forma Constitutionis Benedicti Xl V

Cum illud.

H I N C COLLIGES :

I. In beneficiis per concursum conferendis, non obstante

appellatione alicuius ex concurrentibus, Episcopum non teneri

ad suspendendam collationem, sed posse interim conferre prae-

bendam ei, quem digniorem iudicaverit.

II. Iuxta Concilium Tridentinum Sess. 24, cap. 18 de Ref.

ac iuxta citatam Constitutionem Benedicti XIV, examinatores

considerare debere tum doctrinam tum ceteras qualitates seu

requisita concurrentium, atque omnibus coniunctis, iudicium

ferre de eorum idoneitate vel inidoneitate.

III. Hoc coniunctivum et cumulativum iudicium pertinere

ad substantialem formam concursus, ita ut huius formae spretus

nullitatem concursus inducat.

IV. Non substineri consuetudinem non expendendi concur-

rentium qualitates et requisita, nisi prius approbationem quoad

scientiam et doctrinam retulerint. 1

1 In his perlegendis non deerunt qui nos contradictionis incusent, qua- tenus hae nostrae conclusiones aliquantulum discrepent ab illis quae habentur in Vol. VII, pag. 150 et seq. harum ephemeridum. Imo scimus non deesse qui contrariam nobis tuentur sententiam, ea forsan ducti ratione, quod in nonnullis Dioecesibus viget consuetudo inquirendi super qualita- tibus et meritis concurrentium, tunc solum cum determinatos scientiae gradus, facto periculo attigerint. Verum an nos vel illi rectam sequantur sententiam lectores iudicabunt.

Quoad conclusiones quae in citato Vol. VII leguntur, nobis videtur clar. auctorem (quem ceteroquin maxima prosequimur reverentia) longius quam par esset eas extendisse ; agebatur enim de casu in quo plures irre- pserant irregularitates. Quapropter si S. Congregatio eas noluit attendere, aliquam secretam rationem habere potuit, quae legenti minime apparet. Rursus, quamvis S. Congregationis mens qualis ibidem describitur fuisset, tamen huiusmodi deductiones immaturae essent dicendae, cum innumerae habeantur resolutiones, a quibus contrariam doctrinam docemur. Et ex unica tantum resolutione imprudens videtur deducere S. Congregationem ab antiqua iurisprudentia recessisse. Demum illarum conclusionum auctor