134 SUPER ALTARI PRIVILEGIATO

III Num Privilegium inutile evaserit* ex eo quod uni ex iis de- terminatae animae non consueverit applicari.

In Congregatione generali habita in Palatio Vaticano die 14 Iunii 1880 Emi Patres rescripserunt:

Ad I Non propositum. .Ad II Affirmative. Ad II I Negative. Et facta de praemissis relatione SS. D. N. Leoni Papae XIII

ab infrascripto Secretario, in audientia habita die 19 Iunii 1880 S. S. resolutionem s. Congregationis benigne approbavit.

Datum Romae ex Secretaria eiusd. S. C. die 19 Iunii 1880 .

Al. Caro\ Oreglia a S. Stephano Praef.

Pius Delicati Secretarius.

VOTUM CONSULTORIS (1) .

Ad 1 Generale dubium de efficacia altaris privilegiati p ro- poni potest vel theoretice de absoluta possibilitate, vel practice de facto. Theoretice quaeri potest utrum ex natura rei et in- trinseca necessitate et limitatione clavium potestatis indulgentia altaris privilegiati ad unam animam limitetur, adeo ut in una eademque Missa concedi nequeat pro pluribus. At quaestio haec theoretica forte numquam proposita fuit s. Congregationi, adeo- que ad eam solvendam non videtur pertinere responsio ad quam appellat Orator in dubii propositione. De quaestione itaque theo- retica, quae solutio danda esset mox inquiram.

Sed si ut fieri solet, quaestio de efficacia altaris privilegiati fit practice, seu iuxta mentem concedentis et usum Ecclesiae, so- lutio iam data est a s. Congregatione, negando indulgentiam altaris privilegiati applicari simul posse pluribus. Applicari ni - mirum non potest pluribus, non quidem absolute et intrinsece, seu ex rei natura et divina institutione, sed quia ex mente con- cedentis iuxta morem Ecclesiae Indulgentia pro una tantum anima in singulis Missis conceditur.

Hoc sensu practico, et hoc tantum sensu, intelligendum esse

(1) Ita sapienter concinnatum fuisse nobis visum est huiusmodi votum, ut in- tegrum esset lectoribus tradendum.