134 EPISTOLA ENCYCLICA

( i ) S. Cyrill, alex. de fide ad Pulcheriam et sorores reginas.

ih his commemorabiles dignitatis eius assertores et vindices, potestate scriptisve gravissimi ; laudatores ardore et suavitate eloquii insignes; dilectis simae Deo impératrices (1), integerrimam Virginem imitatae exemplo, munificentia prosecutae; aedes ac basilicae regali cultu excitatae. - Adiicere unum libet quod non abest a re, et est Deiparae sanctae gloriosum. Ignorat nemo, augustas eius imagines ex oriente, variis temporum casibus, in occidentem maximeque in Italiam et in hanc Urbem, complures fuisse advectas: quas et summa cum religione exceperunt patres magnificeque coluerunt, et aemula nepotes pietate habere stu- dent sacerrima s. Hoc in facto gestit animus nutum quemdam et gratiam agnoscere studiosissimae matris. Significari enim vi- detur, imagines eas perinde extare apud nostros, quasi testes temporum, quibus christiana familia omnino una ubique cohae- rebat, et quasi communis hereditatis bene cara pignora : earum- dem propterea adspectu, velut ipsa Virgine submonente, ad hoc etiam invitari animos, ut illorum pie meminerint quos Ecclesia catholica ad pristinam in complexu suo concordiam laetitiamque amantissime revocat.

Itaque permagnum unitatis christianae praesidium divinitus oblatum est in Maria. Quod quidem, etsi non uno precationis modo demereri licet, attamen instituto Rosarii optime id fieri uberrimeque arbitramur. Monuimus alias, non ultimum in ipso emolumentum inesse, ut prompta ratione et facili habeat chri- stianus homo, quo fidem suam alat et ab ignorantia tutetur er- rorisve periculo : id quod vel ipsae Rosarii origines faciunt aper- tum. Iamvero huiusmodi quae exercetur fides, sive precibus voce iterandis, sive potissimum contemplandis mente mysteriis, palam est quam prope ad Mariam referatur. Nam quoties ante illam supplices coronam sacram rite versamus, sic nostrae sa- lutis admirabile opus commemorando repetimus, ut, quasi prae- senti re, ea explicata contueamur, quorum serie et effectu ex- titit illa simul Mater Dei, simul mater nostra. Utriusque magni- tudo dignitatis, utriusque ministerii fructus vivo in lumine ap- parent, si quis Mariam religiose consideret mysteria gaudii, doloris, gloriae cum Filio sociantem. Inde profecto consequitur ut grati adversus illam amoris sensu animus exardescat, atque caduca omnia infra sé habens, forti conetur proposito dignum