SUPER ALTARI PRIVILEGIATO 135

puto citatum s. Congregationis responsum ad dubium practicum, dum Episcopo Andegavensi quaerenti « utrum privilegium alta- ris applicari possit pluribus defunctorum animabus > die 29 Febr. 1864, respondit -Negative - (Acta s. Sedis vol. I pag. 626) .

Imo vero etiam ante hoc responsum, quaestio iam implicite so- luta videri poterat, ex alio generali responso s. Congregationis diei 28 Iulii 1840 dum proposito dubio de efficacia altaris pri- vilegiati, declaravit Indulgentiam ex mente concedentis valere pro anima a Purgatorii poenis liberanda, st Deo placuerit. I ta enim s. Congregatio respondit Episcopo s. Flori « Per Indulgentiam altari privilegiato adnexam, si spectetur mens concedentis * et usus clavium potestatis, intelligendam esse Indulgentiam plena- riam, quae animam statim liberet ab omnibus Purgatorii poe- nis: si vero spectetur applicationis effectus, intelligendam esse Indulgentiam cuius mensura Divinae Misericordiae beneplacito et acceptationi respondet » (apud Prinzivalli pag. 420) . Sed hoc etiam generale responsum intelligendum esse, puto ut pra- cticum responsum ad practicum dubium, scilicet si spectetur mens concedentis et usus clavium potestatis* Indulgentia altaris datur pro una anima, non pro pluribus in una eademque Missa. Haec est quidem mens et praxis Ecclesiae, et Congregatio declarat quid Ecclesia intendit, non autem quae sit limitatio clavium potestatis. Quaestio itaque soluta est practice, non autem theo- retice et absolute.

Iam si quaestio theoretice proponitur, in re quae pendet a mente concedentis et a divina acceptione, nulla videtur esse ra- tio intrinseca ex divina institutione clavium potestatis, cur In- dulgentia plenaria pro pluribus simul animabus, si Deo placue- rit, liberandis uni Missae adnecti non possit. Sane uni eidemque operi, per se Indulgentia adnecti potest valida simul pro plu- ribus: imo ita factum quandoque fuisse colligimus ex D. Thoma, qui in IV. Sent. dist. 45 ad 3 quaest. 2 aliam pertractans quae- stionem, ea habet quae ad praesentem etiam quaestionem de al- tari facexe possunt. Etenim s. Doctor innuit « consuetudinem Ecclesiae, quae facit praedicari crucem (la Crociata) ut aliquis habeat indulgentiam pro se et duabus* et tribus et quandoque